"Prawo Śniegu" wg LPR | | 2006.01.08 |
Władze Zakopanego przygotowują projekt Prawa śniegu, który chcą przedłożyć posłom z naszego terenu, by ci zainteresowali nim swych kolegów w Sejmie - czytamy w Gazecie Krakowskiej
Przygotowujemy Prawo śniegu
- Przygotowujemy projekt tzw. Prawa śniegu, stosowanego z powodzeniem w niektórych krajach alpejskich, według którego po Świętym Marcinie śnieg na polach stawałby się dobrem publicznym - wyjaśnia Piotr Bąk, burmistrz Zakopanego. - Prawo to dopuszcza swobodne poruszanie się po zboczach dowolnymi drogami czy to pieszo, czy na nartach lub sankach. Za miejsca bardziej intensywnego korzystania, np. tam gdzie są trasy narciarskie właścicielom gruntów należałoby się według ustalonego regulaminu - odszkodowanie. Chcielibyśmy, aby takie Prawo śniegu i u nas w Polsce funkcjonowało. A czy to będzie odrębna ustawa, czy odpowiednie przepisy zostaną wprowadzone do istniejącego już prawa, np. do ustawy o turystyce - to jest według mnie sprawa nowego parlamentu. Z Podhala mamy czterech parlamentarzystów, więc myślę, że jest możliwość przeforsowania Prawa śniegu. Niech się wykażą!
Więcej w Gazecie Krakowskiej
"Projekt ustawy o korzystaniu z nieruchomości do celów związanych z narciarstwem" - LPR
Projekt ustawy wychodzi naprzeciw podnoszonej od wielu lat przez samorządy, przedsiębiorców i organizacje turystyczne konieczności uregulowania kwestii korzystania z cudzej nieruchomości na potrzeby związane z narciarstwem.
Klub Parlamentarny
Liga Polskich Rodzin
Warszawa, 29 grudnia 2005 r.
Szanowny Pan
Marek Jurek
Marszałek Sejmu RP
Na podstawie art. 32 Regulaminu Sejmu RP my, niżej podpisani Posłowie na Sejm RP składamy projekt ustawy:
- o korzystaniu z nieruchomości do celów związanych z narciarstwem
Do reprezentowania wnioskodawców upoważniony jest Poseł Radosław Parda.
Projekt
Ustawa z dnia .... o korzystaniu z nieruchomości do celów związanych z narciarstwem
Art. 1. Ustawa określa zasady korzystania z cudzej nieruchomości na potrzeby związane organizacją wyciągów i tras narciarskich.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1). Cudzej nieruchomości, należy przez to rozumieć nieruchomość lub jej część będącą własnością innej osoby niż prowadzący lub zamierzający prowadzić wyciąg narciarski albo posiadającą nie uregulowany stan prawny,
2). Wyciągu narciarskiego, należy przez to rozumieć: wyciąg naziemny, wyciąg krzesełkowy, kolej linową, oraz kolej szynową.
Art. 3.
1. Właściciel lub samoistny posiadacz nieruchomości, który prowadzi lub zamierza prowadzić działalność w zakresie organizacji wyciągu narciarskiego może żądać ustanowienia na cudzej, sąsiedniej nieruchomości odpowiednio służebności gruntowej lub osobistej, zwanej dalej prawem śniegu, w zakresie:
a) prawa swobodnego przejazdu po pokrywie śnieżnej, niezależnie od tego czy jest ona wynikiem naturalnych opadów, czy też sztucznego zaśnieżania, przez osoby korzystających z wyciągu narciarskiego,
b) możliwości posadowienia i dostępu do urządzeń technicznych koniecznych do funkcjonowania wyciągu, oraz zaśnieżania, oświetlenia i zabezpieczenia trasy narciarskiej,
c) prowadzenia wyciągu narciarskiego w tym wytyczania i przygotowywania trasy, oraz sztucznego zaśnieżania.
2. Prawo śniegu winno zostać przeprowadzone z uwzględnieniem jak najmniejszych obciążeń gruntów, na których ma zostać ustanowione, a także uwzględniać interes gospodarczy obu stron.
Art. 4. Wynagrodzenie za ustanowienie prawa śniegu strony ustalają w umowie.
Art. 5.
1. W wypadku braku porozumienia co do zawarcia umowy osoba, o której mowa w art. 1 ust. 3 może żądać ustanowienia prawa śniegu przez sąd, który określi również zakres i warunki służebności.
2. Ustanowienie prawa śniegu przez sąd może nastąpić jedynie w wypadku, gdy korzystanie z nieruchomości służebnej jest konieczne z uwagi na ukształtowanie terenu i warunki techniczne w tym ciągłość i bezpieczeństwo trasy narciarskiej.
3. Wynagrodzenie za ustanowienie prawa śniegu ustalone w trybie określonym w ust. 1 winno być wyższe niż wysokość szkód materialnych, jakie mogą powstać w związku z jego wykonywaniem, oraz odpowiadać cenie rynkowej, jaką można by uzyskać w wypadku dzierżawy danej części nieruchomości służebnej na okres zalegania pokrywy śnieżnej.
4. W wypadku gdyby wysokość szkód faktycznie wyrządzonych w związku z wykonywaniem prawa śniegu przekroczyła wynagrodzenie ustalone przez Sąd, właściciel nieruchomości służebnej może dochodzić wyrównania szkody.
5.Wysokość wynagrodzenia ustalonego przez Sąd może zostać zmieniona po zakończeniu każdego sezonu narciarskiego w zależności od rozmiaru faktycznie wyrządzonych szkód.
6. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1 i 4 winno zostać zakończone w pierwszej instancji w ciągu 3 miesięcy a w drugiej instancji w ciągu 30 dni od momentu jego rozpoczęcia.
Art. 6. W wypadku gdy nieruchomość, na której może być ustanowione prawo śniegu posiada nieuregulowany stan prawny, albo brak jest decyzji wszystkich współwłaścicieli lub zastępującego ją orzeczenia Sądu, albo też porozumienie z nimi napotyka na trudne do przezwyciężenia przeszkody sąd właściwy dla rozpatrzenia sprawy, na wniosek uprawnionego do żądania ustanowienia prawa śniegu, ustala kuratora do reprezentowania właścicieli w postępowaniu sądowym.
Art.7 Do prawa śniegu stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące służebności.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie w terminie 14 dni od ogłoszenia.
Uzasadnienie
Projekt ustawy wychodzi naprzeciw podnoszonej od wielu lat przez samorządy, przedsiębiorców i organizacje turystyczne konieczności uregulowania kwestii korzystania z cudzej nieruchomości na potrzeby związane z narciarstwem.
Wyciągi narciarskie są z reguły posadowione na łąkach i nieużytkach, które nie mogą być w inny sposób wykorzystywane w okresie zalegania pokrywy śnieżnej. Brak ustawowych uregulowań paraliżował wcześniej działanie nawet bardzo dużych stacji narciarskich, oraz blokował tworzenie nowych.
Kodeks cywilny stanowi, iż prawo własności winno być wykonywane z uwzględnieniem społeczno-gospodarczego przeznaczenia rzeczy. Gospodarcze (rolnicze) wykorzystanie przez właściciela gruntów w okresie zalegania pokrywy śnieżnej jest praktycznie niemożliwe, nie ma zatem przeszkód, aby wykorzystać go na potrzeby związane z organizacją wyciągu narciarskiego. Pewnym problemem jest fakt, iż sztuczne zaśnieżanie (prowadzone w chwili obecnej w ogromnej większości wyciągów) przedłuża okres zalegania pokrywy śnieżnej, co ogranicza czasowo zakres korzystania z gruntu przez właściciela. Projektodawcy zdecydowali się rozstrzygnąć tę kolizję dóbr na korzyść narciarstwa, które jest ważną częścią przemysłu turystycznego, istotnej części gospodarki Polski. W sytuacji, kiedy występuje duża nadprodukcja rolna i preferowane jest odłogowanie pól, nie ma uzasadnienia dla preferowania rolniczego wykorzystywania gruntów przed turystyką. Zresztą skala zysków ekonomicznych i społecznych jest nieporównywalna.
Wprowadzenie instytucji służebności, pozwala na wykorzystanie wieloletniego dorobku doktryny Prawa cywilnego i orzecznictwa w tym zakresie np. co do definicji "gruntów sąsiednich", zakresu służebności, rozważenia interesów stron. W opinii wnioskodawców nie jest uzasadniona głębsza ingerencja w strukturę własnościową, postulowane niekiedy wywłaszczenie gruntów pod wyciągi nie jest uzasadnione zarówno społecznie, jak i aksjologiczne, zresztą wywłaszczenie na rzecz jednostek samorządu lub Skarbu Państwa pociągałoby za sobą udział tych podmiotów w przedsiębiorstwach turystycznych, co nie wydaje się wskazane.
Zakres służebności został określony w oparciu o faktyczne potrzeby organizatorów wyciągów. Instalacje podziemne i naziemne mogą zostać wybudowane na stałe, bez konieczności ich demontażu po sezonie narciarskim.
Co do zasady, ustanowienie prawa śniegu powinno nastąpić w drodze umowy, dopiero w wypadku, gdy strony nie dojdą do porozumienia w grę wejdzie przymus sądowy, oczywiście po rozważeniu argumentów obu stron. Zasadnym wydaje się ustalenie stosunkowo krótkiego, instrukcyjnego terminu na rozpatrzenie sprawy.
Wynagrodzenie ustalane przez sąd może być jednorazowe, roczne, miesięczne lub określone w inny sposób, jego wysokość powinna się mieścić pomiędzy wysokością szkód wyrządzonych przez korzystanie z wyciągu (minimum) i ceną rynkową, jaką można by uzyskać w wypadku dzierżawy gruntu (maksimum).
Projektodawcy wprowadzili szereg rozwiązań podyktowanych względami praktycznymi głównie, brakiem uregulowania stanu prawnego gruntu i trudnością z podjęciem decyzji przez właścicieli z powodu rozdrobnienia udziałów w nieruchomości.
Projektodawcy nie widzą potrzeby ograniczania obowiązywania ustawy na jakimś wydzielonym obszarze Polski, stosunkowa jednolitość klimatu i zwiększające się możliwości techniczne sprawiają, że organizowanie wyciągów jest teoretycznie możliwe na terenie całego kraju, choć oczywiście dominować będzie południowa część Polski.
Projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Projekt nie pociąga za sobą kosztów dla budżetu Państwa.
| powrót
Aktualne wiadomości w twojej poczcie!
|
Booking.com
 |
