Karlików

fot. SN Karlików

Położony w opustoszałej dolinie dawnej rusińskiej wsi Przybyszów, kilka kilometrów na południe od Karlikowa, należy do najbardziej znanych i najstarszych ośrodków narciarskich w Beskidzie Niskim. Pomimo stale rosnącej konkurencji ze strony niedalekich Puław, które już dawno „pokonały” Karlików pod względem jakości infrastruktury i długości tras narciarskich, miejsce to nadal ma wielu zwolenników i miłośników, których cieszą nie tylko tutejsze szerokie stoki, ale także przepiękne widoki i specyficzny klimat (nieco w stylu retro) odróżniający wyraźnie Karlików od bardziej komercyjnych Puław.

Położona na odludziu stacja składa się z dwóch poprowadzonych obok siebie wyciągów orczykowych, położonych na północnych stokach długiego grzbietu góry Kamień, która ciągnie się aż z okolic Rzepedzi. Tereny zjazdowa to rozległe pastwiska i łąki, naturalnie wylesione, dzięki czemu stacja należy do najbardziej widokowych w całym województwie podkarpackim – szczególnie pięknie prezentuje się stąd pobliska Tokarnia (w słoneczny, mroźny dzień warto wybrać się na jej wierzchołek, by podziwiać odległe o ponad 120 km Tatry). Mimo, że gospodarze na stronach stacji cały czas przekonują o niby bieszczadzkim położeniu stacji, w rzeczywistości jest to klasycznych krajobraz Beskidu Niskiego :-) .

Trasy prowadzą po obu stronach wyciągów, są bardzo szerokie, dość jednostajnie nachylone, dając idealne możliwości jazdy szerokim skrętem. Ich trudność to pogranicze tras niebieskich i czerwonych – nadają się dla początkujących narciarzy głównie dzięki swej szerokości pozwalającej na jazdę długimi zakosami. Oprócz tego znajduje się tu krótki wyciąg obsługujący „oślą łączkę”. Trasy są naśnieżane punktowo (przenośne armatki, bez bardziej złożonych rozwiązań systemowych), ratrakowane i oświetlone. Przy dolnych stacjach wyciągów stoi niewielki budynek z restauracją (w sezonie także rozstawiany dodatkowy bar piwny), a także niewielkim hotelikiem tuż przy wyciągach. Największym mankamentem jest słaba jakość drogi dojazdowej.