Podróż moruńka do 8 krajów w czasach pandemii.

[moruniek]

Tym razem kila zdjęć  wody. Jezioro Budzisławskie, bez pełnego słońca pięknie, w pełnym słońcu fantastycznie.

Oczywiście SUP-ujemy.

Gdy wychodzi słońce.

Kolor wody zmienia się diametralnie.

Coś pięknego.

Cieszmy się tym miejscem, bo niestety może zniknąć. 

Jeszcze widok na jezioro.

[moruniek]

Dzisiaj też wypoczynek nad wodą. Nasze najbliższe jeziorko, to była kiedyś zatoka jeziora Budzisławskiego. Teraz spadł poziom wód w okolicy (prawdopodobnie działalność kopalni odkrywkowych w okolicach Konina). Dziś jesteśmy sami, a w zasadzie mamy towarzystwo zaskronicy, która podpływa do nas z zainteresowaniem (pewnie jesteśmy na jej terytorium). Zdjęcia wstawię wieczorem, teraz to niemożliwe.

[moruniek]

Dodaję zdjęcia. Tu mój pies zażywa kąpieli. 

Tu mamy wspomnianego zaskrońca.

To była kiedyś część jeziora Budzisławskiego, teraz mamy osobne jeziorko. 

Takie trochę nasze, na wyłączność.

Jest trochę zatoczek i plaż.  

I jeszcze jedno z wody.

A to już pizza Kacprowy (zbieżność nazw z literówką nieprzypadkowa). 

Pizza pyszna.

I ta też.

Lokal, pośrodku niczego, a ma gości. Bardzo dobre jedzenie.

Polecam, można wchodzić z psami (są miski z wodą).

 

[moruniek]

Dziś wybraliśmy się rowerowo do Powidza i Przybrodzina. To było już tak trochę wieczorem po intensywnym dniu w wodzie i na wodzie. Patrząc okiem ex ratownika na wodę, mogę stwierdzić jedno, cieszmy się z naszych jezior, za chwilę zakwitną. Upały zdecydowanie im nie służą.  

Nasz pies znalazł kolegę.

Plaża w Przybrodzinie.

Sporo marin.

Jezioro Powidzkie jest dość duże i czyste. Dość płytkie, można uczyć się windsurfingu. 

Jest widokowo.

Tu widać, że małe to ono nie jest.

Da się znaleźć ustronne miejsce.

[moruniek]

Dziś upał nas pokonał. Cały dzień w wodzie i na wodzie, zmieniając akwen w międzyczasie. Do tej pory pływałem dystanse sam, z moimi dziećmi, teraz doszła mi moja "wydra". Nasz pies pokonuje coraz większe dystanse w wodzie (może trzeba go szkolić w kierunku psa ratowniczego).  

Tu jeszcze jedno.

I jeszcze jedno.

My na SUP-ie.

Czasem nieco leniwie.

A tu młody się bawi.

Po zmianie akwenu.

Widokowo.

Widokowo cd.

I jeszcze jedno.

 

[moruniek]

Pogoda dopisuje, mamy tropiki w Polsce, więc co tu robić jak nie spędzać dnia w wodzie i na wodzie. Betonowe brzegi, kąpieliska w jeziorze typu basen, to nie nasze klimaty. Wybieramy więc drugi (dziki) brzeg jeziora Powidzkiego. 

Nasza plaża.

Mamy towarzystwo.  

Tu mój syn z wydrą. 

Pies czuje się jak ryba w wodzie, tylko co ktoś przepływa obok chce podpływać i sprawdzać czy wszystko w porządku.

Z brzegu jezioro prezentuje się fajnie, ale dopiero z wody widać kolor wody.

Jest niesamowity.

Niemalże szmaragdowy.

Są też znaki kardynalne i sporo mielizn (przy większych jednostkach pływających trzeba uważać), choć nie każdy umie czytać znaki.

Jeszcze jedno.

[moruniek]

Dziś miało być sennie, leniwie, niespiesznie. Dzień zaczął się od silnej burzy. Później pływaliśmy wpław, na SUP-ie. Wieczorem jednak zrobiło się chłodniej (w porównaniu do 2 ostatnich dni, więc starczyło sił i chęci na rower), będzie relacja w wątku rowerowym. 

Te kolory jeziora Budzisławskiego. Nasza dzika plaża i ten kolor wody.

Chwilo trwaj, Ty się opalasz na SUP-ie, a Twoje dziecko zapamiętale wiosłuje 

I jeszcze jedno.

Czysta, ludzi umiarkowana ilość. Czego można chcieć więcej ?

I jeszcze jedno.

Edytowane 22 Lipiec 2022 przez moruniek
coś tam

[moruniek]

Wróciłem już do domu. Wracając trafiłem w środek nawałnicy, postój na pizzy nas uratował, chwilę wcześniej na drogach którymi jechaliśmy lądowały połamane drzewa. Dziś rano, sprawdziła się maksyma, kto rano wstaje. Czy warto było wybrać ten kierunek na upały ? Zdecydowanie tak.  

Wydra zadowolona.

Tu pływa z synem.

A tu syn z "wydrą".

Kąpiel w samotności. 

Jest widokowo, gdzie Ci ludzie ? Alertów się przestraszyli ? Te dopiero od 12:00.

Tu ja z "wydrą".

A to moje dzieci zgodnie na SUP-ie.

Nauczyły się współpracy.

W celu skoków do wody.

To jeszcze nie koniec relacji w tym wątku z wakacji. C.D.N.

[moruniek]

A teraz zmiana miejscówki, powrót latem tam gdzie bywam zimową porą. Krynica i okolice. Nasz cele po przyjeździe, tak by nie tracić połowy dnia to krótki rekonesans po górach, tak około 10 kilometrów +/-. 

Ruszamy, jest widokowo.

Idziemy, nie spotykamy żywej duszy po drodze.

Tak jakby narciarsko się robi.

Są grzyby.

Ule i pszczoły.

Cały czas podziwiamy piękne widoki, tu jakby ciut bardziej zurbanizowane.

Docieramy do niebieskiego szlaku, dalej nikogo nie spotykamy.

Mnóstwo kapliczek.

Dalej widokowo.

Na szlaku.

Idziemy dalej.

c.d.n.

[moruniek]

Jesteśmy u celu naszej dzisiejszej podróży. 

Oto i informacja, co to za miejsce.

Tu opis projektu.

Warto tam podejść.

Spotykamy takie jeszcze okazy.

Są miejsca by odpocząć.

Stojaki rowerowe.

Schodzimy skrótem. 

Nadal widokowo.

Watry.

Tu ktoś zwozi drewno z lasów i zasypał potok.

[moruniek]

Wczoraj było rowerowo. Tak rodzinnie, z córką, żoną i synem. Syn już wymiata, poszła mu siła, więc zajeżdża kolegów na nizinnym MTB, reszta mojej ekipy jechała z nami pierwszy raz ponad 50 kilometrów na rowerach. Dziewczyny były zadowolone, co pokazuje właściwy dobór trasy oraz inne atrakcje po drodze (nie samym rowerem człowiek żyje, tak wiem ciężko w to uwierzyć, ale wiecie, są jeszcze narty 😉 np.).

Zaczynamy.

Tak trochę asfaltowo, chodnikowo, nieciekawie. 

Tu Muszynka sobie płynie.

Zaczynają się wydzielone ścieżki.

Jest nas więcej.

Jesteśmy w Muszynie.

Pewnie gdybym był sam, nie wpadłbym na pomysł by się akurat tu zatrzymać ?

Czego się jednak nie robi dla córki.

Całkiem miłe miejsce.

c.d.n.

[moruniek]

Trzymają trochę zwierząt, na uwięzi.

Tu stan obrazujący ich zainteresowanie zwiedzającymi.

Są jakieś młode osobniki.

Kolumny "ala" antyczne.

Dobra, jeszcze Was pomęczę.

Spaceruje się przyjemnie, gałka lodów 5 zł. Wstęp za darmo.

Dalej robi się ciekawiej.

My dopiero zaczynamy.

Polska na wypasie. 

Ostrzeżenia dla rowerzystów. Faktycznie jest ślisko, rano lał deszcz (wg. prognoz miało padać cały dzień).

 

Granica, my pierwszy raz na rowerach, więc z pewną dozą nieśmiałości.

Jedziemy dalej.

Słowacja, nie leje wszędzie betonu, asfaltu.

c.d.n.

Edytowane 3 Sierpień 2022 przez moruniek
coś tam

[moruniek]

Słowacja cd. Bardzo przyjemna jazda.

Takie oto miejsce do odpoczywania.

Tu możemy wrócić do kraju, my jedziemy dalej.

Tak dla informacji, gdzie jesteśmy.

Czasem przez wsie.

Jakby ktoś szukał info, przez jakie.

Tu mogłaby powstać druga Białka.

Poprad, ach ten Poprad.

I jeszcze jedno.

c.d.n.

 

[moruniek]

Nad rzekę zjeżdżamy wielokrotnie.

Czasem płynie ona dynamiczniej.

Pozujemy na jej tle.

Bawimy się w przekraczanie granic.

Tu zdjęcia z mostku.

I w drugą stronę.

Tak to Polska.

Czasem trasa rowerowa, przyklejona do drogi.

Dobrze oznaczona.

c.d.n.

[moruniek]

I ostania część relacji. Część drogi po drodze powiatowej, tam nie robiłem zdjęć, ze względów bezpieczeństwa.

Tu bardzo fajny fragment.

Widok na Poprad.

Jedziemy dalej.

Granica państwa.

Tak informacyjnie. Tu można było odpocząć.

I napić się specyficznej w smaku wody.

p.s.

Jeszcze będą kolejne wyprawy rowerowe, podczas tej części urlopu. 

Edytowane 3 Sierpień 2022 przez moruniek
coś tam

[moruniek]

Relacja z dnia wczorajszego, nieco przydługa z zdobywania Jaworzyny. Chcieliśmy wchodzić raczej sami, niż w tłumie innych osób i to się udało. Szlak opracowałem posiłkując się Mapy.cz gdzie były ładnie rozrysowane wszystkie drogi leśne, gospodarcze. Wg. prognoz miało cały dzień lać, jak było widać na zdjęciach.

Z tego miejsca ruszamy. 

Spotykamy konie. 

Widać cel naszej wycieczki.

Więcej koni (ludzi brak).

Asfalt przechodzie w taką oto drogę.

Dalej tak.

Czasem nawet coś tam widać.

Docieramy do szlaku.

Co do oznaczeń, wysokość w zegarku i na poziomicach na mapie kompletnie nie zgadza się z tą na tabliczce.

Miejscami jakby ktoś nie był pewien gdzie idzie.

Szlakiem do góry.

Ten całodzienny opad deszczu.

c.d.n.

[moruniek]

Jesteśmy prawie na miejscu.

Stok dobrze przygotowany do zimy. Armatki czekają w gotowości.

Tu nawet informują o godzinach otwarcia.

Jest widokowo.

Na górze robi się tłoczno. Sporo osób wchodzi od strony Krynicy zielonym szlakiem lub drogą gospodarczą.

Część wjeżdża kolejką.

I jeszcze takie.

Gałka lodów (duża) na szczycie 4,5 nie jest źle.

Widokowo cd.

c.d.n.

[moruniek]

Tak dla przypomnienia gdzie jesteśmy. 

Lubię ten widok.

Na posiłek udajemy się do schroniska.

Oto i one.

Tu pilnuje sympatyczny pies.

I info gdzie to jest.

W oczekiwaniu na obiad syna (na ziemniaki czekaliśmy tylko godzinę, a kurczak był na wpół surowy), udaję się by sprawdzić jak tam postępy przy budowie nowej kanapy (opisałem to wczoraj). 

Stoki czekają na zimę.

Tylko tego śniegu brak.

I kolejne.

c.d.n.

[moruniek]

Tu widać pierwsze efekty prac, przecież to górna stacja kanapy z wyciągu trasy nr. 6, a leży sobie w trawie.

 

Wieża widokowa na Słotwinach.

Diabelski Kamień.

Podchodzę szlakiem czerwonym.

Tu dość pusto, jakby nikt tu nie chodził.

Można przybić piątkę z podróżnymi w gondolce. 

Miejscami fajnie.

Znajome widoki.

Bar zamknięty.

Sanie gotowe do transportu towarów.

Jeszcze jedno ze szczytu.

Pogoda zaczyna się łamać.

Knajpy mają zgromadzony zapas drewna na zimę.

Takie ceny jadła na górze.

Jeszcze jedno zdjęcia infrastruktury narciarskiej.

 

Schodzimy jeszcze inną drogą leśną.

 

Kolejny fajny dzień za nami.

[moruniek]

Dziś słodko-gorzko. Słodko bo moja córka pierwszy raz pojechała na koniach w teren. To tak trochę jak przejście z oślej łączki na duży stok. 

Po wcześniejszych, dość intensywnych dniach, dziś dzień regeneracji. Wybór padł na Piwniczną i baseny. Te są raczej kameralne, wewnętrze (ciepłe) dostępne tylko w czepku pływackim (przypadkiem posiadaliśmy). 

Baseny z fajnym widokiem na Kicarz. 

No właśnie, Kicarz, to ten gorzki smak dzisiejszego dnia.

Ustrzelone ptaszysko, wracające z łupem.

Córka ruszała na konie ze Szczawnika, więc raz jeszcze obejrzałem wyciąg. Też raczej gorzki smak.

Podpory w raczej dobrym stanie. 

Krzesła ? 

I sama trasa.

[moruniek]

Dziś było odrobinę sentymentalnie. Takie kolejne moje magiczne miejsce na ziemi. Byłem przy piętrzeniu tego zalewu, teraz zwanego jeziorem. Jezioro Klimkowskie, bo o nim mowa, to dzisiejszy bohater opowieści. Nasze Mavrovo. Mały kameralny zalew, z rewitalizacją nabrzeża w 2020, wygląda malowniczo. Wjazd na parking na stanicy to 10 zł, w zamian bezpłatne toalety, prysznice i infrastruktura. Dno trochę muliste, mało wody, więc wchodzisz po osadach dennych, jak Ci przeszkadza, to polecam buty do wody.

Jest tam malowniczo.

Góry, woda, czego chcieć więcej w ten upalny dzień.

Sama zapora wodna.

Tu pływamy z dzieciakami dystanse. 

Odrobina słońca i naprawdę pięknie. Tu widać strzeżone kąpielisko.  

Sprzęt służb w gotowości.

To pomost pływający. Nawet przy niskim stanie wody, fajne miejsce do odwiedzenia.

Takie oto pniaki.

I jeszcze jedna panoramka.

Narobiliśmy z żoną tych zdjęć. To dam jeszcze jedno.

[moruniek]

Dzisiejsza relacja, to nieco przydługa relacja rowerowa. Było wszystko, od pięknego słońca rano, po padający deszcz wieczorem. Jazda rano to kilka godzin, później moja córka przesiadła się na konie, a my dalej na rowerach. Pani od koni poprowadziła nas takimi trasami, o których istnieniu nawet Mapy Czechy nie mają pojęcia. Trochę było podjeżdżania, ale po każdym podjeździe jest zjazd. Relacja dopiero teraz, bo właśnie wróciliśmy na kwaterkę. 

Zaczynamy klasycznie - są ścieżki rowerowe. Nie wiem czy tu ktoś nie pomylił malowania ?

Są mostki.

Jest widokowo.

Czyta woda.

Miejsca do odpoczynku.

Rzeźby z kwiatów.

Takie oto rowerowe kwietniki.

Kolejne wiaty do odpoczynku.

Ładna architektura.

c.d.n.

[moruniek]

Były też kaczki.

Ładne widoczki.

Więcej widoczków.

Ptaki trzymane na uwięzi.

Ładnie zagospodarowany teren w Muszynie.

Rodzinna jazda.

Magiczne Ogrody.

Te są fajnie zrobione.

Jest tam widokowo.

Zadbano o detale.

Widokowo.

Niektórzy mają fantazję.

Chwila relaksu z żoną.

c.d.n.

[moruniek]

Druga część wyprawy rowerowej zupełnie inna. 

Owce.

Podjazdy i zjazdy.

Brak asfaltu, bruku itp.

Przekraczanie brodów na rowerze.

Byki.

Podjazdy.

Zjazdy.

Cerkwie.

Jeszcze więcej jazdy.

Konie.

Więcej koni.

Jazda na dziko.

Po mniejszych lub większych wertepach.

A tu moja córka wraca na koniu.

[lski@interia.pl]

Może kiedyś bardziej na wschód,Wysowa i jeszcze dalej?Są świetne trasy rowerowe łączące obie strony granicy,przy okazji możesz jeszcze zobaczyć stacje narciarskie i ich pozostałości...