Sankt Moritz 06-13.02.2021

[nicram]

Przyjazd na miejsce

Udało się  
Wczoraj po południu dojechaliśmy do Sankt Moritz po niecałych 11 godzinach jazdy z Wrocławia. Ostatnie 60 km to dość kręta droga wiodąca przez przełęcze (Julierpass przez który jechaliśmy ma 2284 m.n.p.m.), na szczęście jednak znakomicie odśnieżona i czarna. Wieczorem poszliśmy na spacer po miejscowości St. Moritz Bad. 

Pomnik upamiętniający medalistów IO z 1928 i 1948 roku. 

 

Poniżej nieczynny z powodu kwarantanny Hotel Kempinski. Z tymi wyłączonymi światłami wygląda groźnie i mrocznie, trochę jak opuszczony szpital psychiatryczny.

 

Bardzo spodobały mi się latarnie przystrojone w logo St. Moritz z gustownym słoneczkiem. 

 

Dzień 1

Całonocne opady i mleko za oknem nie zachęcało do wyjścia na stok.

 

Zaczęliśmy od Corviglii. Noc i poranek przyniosły ponad 20 cm świeżego śniegu na trasach. Dla osób lubiących warunki freeridowe- bajka, dla mnie z moimi slalomkami i w pierwszym dniu na nartach od roku - nieco nierówna walka  Na plus- mało ludzi na stoku i całkowity brak kolejek do wyciągów. Mimo trudnych warunków, dzień zaliczam do udanych, w końcu udało się poznać część ośrodka i nieco przetrzeć nartki. Otwarte było około 2/3 tras, z wyłączeniem kolejki na Piz Nair i 3 krzesełek w wyższych partiach Corviglii. 

 

Wieczorem udaliśmy się na spacer do głównej miejscowości- St. Moritz Dorf, czyli tego prawdziwego Sankt Moritz  Miasteczko było puściutkie i nieco posępne, ale przy padającym śniegu i świetle latarni sprawiało baśniowe wrażenie. 

Jutro w planach dalsza eksploracja Corviglii. Licząc od soboty wieczorem do jutra rana spadło/spadnie z 50 cm śniegu. Duże to wyzwanie dla ratraków  Na szczęście jutro od południa ma się już wypogodzić  

Edytowane 7 Luty 2021 przez nicram

[MarioJ]

Do Szwajcarii warto wozić drugie narty: trochę szersze pod butem i miękkie. Tam często pada.

Nie ma sensu w takich warunkach męczyć się na slalomkach.

 

[nicram]

Dzień 2- dla takich dni się żyje!

Już poranny widok z okna powodował szybsze bicie serca- a więc prognoza się potwierdza, wreszcie jest widoczność i chyba będzie słońce!

 

Czym prędzej udaliśmy się więc na stok. I tutaj wielkie gratulacje dla Szwajcarów- mimo ~50 cm opadu śniegu od sobotniego wieczora, byli w stanie ubić trasy i dać nam upragniony sztruks. Dziś otwarte było ponad 80% ośrodka- chodziło wszystko oprócz 3 wyciągów na samej górze. I każda czynna trasa była świeżo albo prawie świeżo wyratrakowana  

 

 

Śnieg trzymał zaskakująco dobrze, później pojawiły się odsypy i lekkie muldy, ale szczerze mówiąc po takich opadach spodziewałem się dużo gorszych warunków. Zgodnie z oczekiwaniami, dobra pogoda wyciągnęła narciarzy na stok i miejscami pojawiły się "kolejki"  - 1-2 minuty czekania w szczytowych godzinach 10:30-12:30. Ruch na trasach był umiarkowany (w godzinach szczytu) i niewielki rano i po południu. Zdarzały się fragmenty gdzie trzeba było być bardziej ostrożnym, ale i tak było naprawdę dobrze jak na szwajcarskie ferie  

Dzisiejszy dzień poświęciliśmy przede wszystkim na eksplorację prawej strony (na mapce) ośrodka. Na pierwszy rzut poszła niebieska trasa nr 5 przy niedługim krzesełku FIS. Później jeździliśmy po prawej stronie Plateau Nair na trasach 7, 14 i 15, które były wytratrakowane chyba tuż przed otwarciem ośrodka.

 

 

 

Następnie krzesełko Trais Fluors i trasy 21, 22 i 24. Prawa strona ośrodka obfituje w piękne widoki, a krajobraz momentami przypominał mi zeszłoroczną wizytę w Serfaus-Fiss-Ladis.

 

 

 

 

 

Ale dzisiejszą prawdziwą rewelacją okazały się trasy przy krzesełku Glüna. Wyciąg ten otworzyli dopiero około 12:00, a wraz z nim kilka tras ze świeżutkim sztruksem. Świetna była szczególnie kombinacja- czarna 19 + czerwona 10. Był to wariant rzadziej wybierany, jako że obok jechała niebieska 20, i dzięki temu jeszcze po południu utrzymywały się na nim bardzo dobre warunki. 

 

 

 

 

Przy dolnej stacji Glüny znajdowała się sympatyczna knajpka z nasłonecznionym tarasem.

 

 

Pod koniec dnia wróciliśmy na lewą stronę ośrodka. Po drodze udało mi się uchwycić ładną scenerię z widocznym na drugim planie celem naszego jutrzejszego nartowania- szczytem Corvatsch.

 

 

A tutaj jeszcze jedno ujęcie tej potężnej góry (Corvatsch ma 3451 m.n.p.m., a górna stacja kolejki znajduje się na 3303 m.n.p.m.- wyżej niż najwyższy dostępny na nartach punkt na Stubaiu czy w Sölden). 

 

 

Na koniec zjechaliśmy do miejscowości trasą nr 28  

 

 

Zachodzące słońce widziane już z miasteczka  

 

 

Podsumowując- dzisiejszy dzień był idealny. Mnóstwo słońca na łagodnych zboczach Corviglii, bardzo dobrze przygotowane trasy (po takim opadzie!), przepiękne widoki na całą Engadynę i wreszcie dużo kilometrów w nogach  

Tak jak napisałem wyżej- jutro planujemy Corvatsch. Pogoda zapowiada się słoneczna  

[Victor]

17 minut temu, nicram napisał:

powodował szybsze bicie serca

U mnie relacja również spowodowała szybkie bicia serca ,wiec dla rozluźnienia emocji wewnętrznych idę pobiegać . 
 
Rewelacja! Trzeba przyznać ze faktycznie Szwajcarzy potrafią szybko przygotowac stoki, po takich opadach . 👏Oni 👏Ty.

pozdrawiam 

[micha71]

...to jutro widzimy się w St.M , dziś fantastyczna zabawa w Scuol

[idealist]

O matko i córko, chciałabym móc się teleportować ❤️
Też zauważyłam, że nie obijają się z ratrakowaniem po opadach. Wcześnie rano na kamerkach zawsze było widać ratraki, w innych krajach tak to nie działa zazwyczaj.

[Plywak]

1 hour ago, idealist said:

O matko i córko, chciałabym móc się teleportować ❤️
Też zauważyłam, że nie obijają się z ratrakowaniem po opadach. Wcześnie rano na kamerkach zawsze było widać ratraki, w innych krajach tak to nie działa zazwyczaj.

trochę szkoda, bo niszczą moje ulubione warunki

[micha71]

dziś🙃 byś miał frajde

[marboru]

@nicram cudnie!!!

Dzięki za relację i czekam na kolejne meldunki. 

[Gacek1964]

Po zdjęciu tarasu knajpianego widać faktycznie, że ludzi jest więcej niż trzy tygodnie temu, bo na trasach wygląda podobnie 😄. Na Corvatsch powinny być większe pustki 😉. Co do Corvigli i tras to faktycznie prawa strona mapy bardzo fajna, podobały nam się również trasy numer 1 i 2 po lewej stronie, obok jest też knajpka z fajnym widoczkiem.

Jestem ciekawy czy będziesz miał podobne spostrzeżenia co do zawyżonej ilości kilometrów tras. Jeździłem w kilkunastu ośrodkach o podobnej wielkości a tutaj tych kilometrów wogole nie widać. I można się zdziwić, że obydwa ośrodki są stosunkowo małe.

Wagon z dołu Corvatsch jeździ co 20 minut, więc weź to pod uwagę przy zjazdach na dół, bo możesz mieć parenaście minut nieplanowanego postoju.

Pozdrawiam 

 

 

[Cosworth240]

14 godzin temu, idealist napisał:

O matko i córko, chciałabym móc się teleportować ❤️
Też zauważyłam, że nie obijają się z ratrakowaniem po opadach. Wcześnie rano na kamerkach zawsze było widać ratraki, w innych krajach tak to nie działa zazwyczaj.

Nie chcę robić nie wiadomo jakiego wątku pobocznego, bo relacja cudna i zazdrość jest wielka, ale dwa słowa w kwestii tego ratrakowania:

generalnie panuje przekonanie, że lepiej dla trasy jest jak ratrak przejedzie, a trasa potem przez parę godzin jest nieruszana. Dlatego co do zasady ratraki przeważnie ruszają na trasy w Alpach popołudniu i jeżdżą do późnego wieczora, a przez samą noc nic się nie robi. Wyjątkiem są sytuacje, w której spadło dużo śniegu albo pada przez noc.

Dlatego też te całe przerwy na ratrakowanie czasem praktykowane u nas w Polsce mają mizerny sens, bo pół godziny do godziny po tej przerwie trasa wygląda dokładnie tak samo jak przed nią. Ludzie to jednak z jakiś względów "kupują" i lubią, więc gestorzy ON wyłączają trasę na godzinę lub dwie i jeżdżą tymi ratrakami.

[nicram]

Dzień 3- Corvatsch- Perła Engadyny

Dziś zgodnie z zapowiedziami udaliśmy się na Corvatsch. Po wczorajszej jeździe na Corviglii poprzeczka była ustawiona bardzo wysoko. Jednak dzisiejszy dzień był chyba jeszcze lepszy! Ale po kolei

Szybciutko po śniadaniu udaliśmy się na przystanek skibusa. Nawiasem mówiąc, sieć skibusów w St. Moritz działa bardzo dobrze, autobusy są nowoczesne, punktualne, a przystanki wyposażone są w zrozumiałe rozkłady i mapki. Wsiedliśmy więc w skibusa o 8:34 i po 12 minutach byliśmy w Surlej, pod dolną stacją kolei linowej. 

Pierwszy etap to 125-osobowy wagonik, jeżdzący co 20 min, który w ekspresowym tempie wywozi narciarzy na Murtel- 2702 m.n.p.m. W tym miejscu schodzi się kilka wyciągów i następuje przesiadka w drugi, tym razem 100-osobowy wagonik jadący już na sam Corvatsch- 3303 m.n.p.m. Co ciekawe, wyciąg jeździł nie co 20 minut, tylko co 10- z uwagi na zwiększone zapotrzebowanie. Wagonik wygląda tak:

 

 

Na szczycie Corvatsch przywitało nas przebijające słońce i wiatr. Niestety początkowo zamknięty był taras widokowy.

 

 

Należy wspomnieć, że trasy na Corvatschu mają głównie ekspozycję północną, co teoretycznie sprawia, że jest tam znacznie mniej słońca niż na południowych trasach Corviglii. Jednak dzięki dobremu zaplanowaniu dzisiejszego dnia (przed południem stoki bardziej wschodnie, później bardziej zachodnie) udało nam się jeździć w słońcu przez niemalże cały czas.

Na pierwszy ogień poszły fantastyczne czerwone trasy 1, 2 i 3 ze szczytu Corvatschu zjeżdzające do kotła na wysokości 2541 m.n.p.m. Fenomenalnie przygotowane, dość szerokie, jednym słowem- mekka dla każdego narciarza trasowego  

 

 

 

Z kotła na Murtel wywozi narciarzy niedługie krzesełko Mandras jadące wzdłuż snowparku.

 

 

Obok krzesła jechała krótka, ale fantastyczna niebieska trasa nr 6. 

 

 

Trasami 1, 2, 3 i 6 jeździliśmy do południa. Przez ten cały czas trzymały się znakomicie.

 

 

 

W końcu na szczycie Corvatschu otworzony został taras z przepięknymi widokami na całą okolicę (podobno widać nawet Matterhorn i Monte Rosa). Oczywiście nie wolno pominąć Piz Bernina- jest to najwyższy szczyt Alp Wschodnich- 4049 m.n.p.m. Jest on widoczny na zdjęciu poniżej- to ten najwyższy po środku. A z tyłu, na dalekim planie przebija znany z "Bękartów Wojny" Piz Palü (3900 m.n.p.m.). 

 

 

A tak prezentuje się kolejka na Corvatsch  

 

 

Później przenieśliśmy się w stronę centralnej części ośrodka. Do gustu przypadło nam nowoczesne, 6-osobowe krzesełko Curtinella i jadąca przy nim czerwona trasa o numerze 12. Długa, pięknie nasłoneczniona i dość jednostajnie nachylona. 

 

 

 

Krajobraz momentami przypominał Dolomity. A tak prezentują się lokalne Tre Cime  

 

 

Jako, że Curtinella w pewnym momencie zrobiła się "tłoczna" (kolejki nie było żadnej, ale traska cieszyła się popularnością), w drugiej części dnia przebiliśmy się talerzykiem w stronę Furtschellas- to kilka fajnych tras (nr 19, 20, 21, 22) obsługiwanych przez 4-osobowe krzesełko. Była to najmniej oblegana część ośrodka, gdzie jeszcze po 14 stoki były równe jak stół i idealnie nadawały się do dynamicznej jazdy.

 

 

 

 

Dzisiejszy dzień to przepiękne widoki na liczne szwajcarskie trzytysięczniki.

 

 

Na koniec wróciliśmy w stronę Murtel by udać się sympatyczną trasą nr 7 w stronę leciwego, 2-osobowego krzesełka. 

 

 

Krzesło to pełni niebagatelną rolę- wywozi narciarzy na szczyt Giand Alva- 2643 m.n.p.m., skąd rozpoczyna się długa czarna trasa nr 5 o nazwie Hahnensee. Wiedzie ona prosto do miejscowości St. Moritz Bad i była naszym naturalnym wyborem na zakończenie dnia.

 

 

 

Trasa miejscami była zlodzona/zmuldzona, jednak wynagrodziła to pięknymi widokami w stronę St. Moritz Bad i St. Moritz Dorf.

 

 

I na koniec- meta trasy nr 5 przy hotelu Kempinski. 

 

 

Podsumowując- dzisiejszy dzień był jeszcze bardziej niesamowity niż wczorajszy. Corvatsch uraczył nas cudownymi wysokogórskimi widokami i znakomitym sztruksem przez sporą część dnia. Jeździliśmy intensywnie do godziny 16. Ludzi było niewiele, żadnych kolejek do wyciągów, jedynie duże wagoniki jeździły dość wypełnione. 

Jutro pogoda ma się popsuć, a prognozy pokazują opady śniegu od rana do wieczora. Zapowiada się powrót na Corviglię i bardziej lajtowy dzień  

Edytowane 9 Luty 2021 przez nicram

[Gacek1964]

Na Corvatschu katowaliśmy głównie trasy wzdłuż długiego 4-osobowego krzesła i właśnie czerwoną, pięknie nasłonecznioną wzdłuż nowej szóstki. Jeździliśmy tak naprzemiennie, urozmaicając sobie wjazdami na lodowiec i ewentualnie zjazdami na sam dół do Surley.  Trasy po prawej strony mapki jakoś mniej nam przypadły do gustu, być może dlatego, że akurat jeździliśmy tam przy ograniczonej widoczności.

Wybieracie się na Diavollezze i Lagalb?

[marboru]

@nicrampozazdrościć 👍🎿

Świetny dzień na deskach, pogoda bajka, a trasy puste i nic tylko jeździć ⛷️😮

🌞 Słoneczko robi robotę 🙂

Super relacja, czekam na kontynuację, dzięki. 

[nicram]

11 godzin temu, Gacek1964 napisał:

Trasy po prawej strony mapki jakoś mniej nam przypadły do gustu, być może dlatego, że akurat jeździliśmy tam przy ograniczonej widoczności.

Wybieracie się na Diavollezze i Lagalb?

Trasy przy krzesełku Furtschellas są niezbyt szerokie, ale dosyć długie, kręte i przede wszystkim jeszcze po południu były w świetnej kondycji. Koło 14 jeździło na nich jednoczasowo może z 20 osób. 

Zastanawiamy się nad Diavolezzą/Lagalb. Z jednej strony to nowe miejsce i z pewnością piękne widoki, z drugiej- konieczność ruszania samochodu z parkingu, gdzie sobie smacznie odpoczywa zasypany sporą warstwą śniegu. I z tego co zauważyłem, z Lagalbu nie da się wrócić na nartach w stronę Diavolezzy  

[Gacek1964]

6 minut temu, nicram napisał:

Trasy przy krzesełku Furtschellas są niezbyt szerokie, ale dosyć długie, kręte i przede wszystkim jeszcze po południu były w świetnej kondycji. Koło 14 jeździło na nich jednoczasowo może z 20 osób. 

Zastanawiamy się nad Diavolezzą/Lagalb. Z jednej strony to nowe miejsce i z pewnością piękne widoki, z drugiej- konieczność ruszania samochodu z parkingu, gdzie sobie smacznie odpoczywa zasypany sporą warstwą śniegu. I z tego co zauważyłem, z Lagalbu nie da się wrócić na nartach w stronę Diavolezzy  

Nie wiem gdzie macie kwaterę ale my do Diavolezzy auta nie ruszaliśmy i jechaliśmy autobusem bodajże numer 2 pod sam wagon w Diavolezie. Akurat na pół dnia, potem na nartach do Lagalb. Tam są 3 świetne trasy, można się zajeździć.

Powrót do St Moritz był tym samym autobusem z Lagalb. Gdybyś chciał się też przedostać z Lagalb do Diavolezzy to jest tylko jeden przystanek, jakieś 2 minutki.

Można też jechać z St Moritz pociągiem ale nam godziny nie pasowały i była jakaś przesiadka dlatego wybraliśmy autobus.

Według mnie warto się tam wybrać, zawsze to jakieś urozmaicenie a trasy zacne i puste.

Pozdrawiam

[Jeeb]

@nicram już lepiej nic nie pisz bo tylko wkurzasz :-) ludzi, którzy muszą teraz siedzieć za bjurkiem

[nicram]

Dzień 4- snow is falling, all around me...

Dziś zgodnie z oczekiwaniami było pochmurnie i śnieżnie.

Z okna przywitał nas mniej zachęcający widoczek, co poskutkowało późniejszym wyjściem na stok. Padło na Corviglię.

 

 

Na górze okazało się, że pomimo takiej pogody czynne są wszystkie wyciągi- także te, które były nieczynne we wtorek. Kolejny raz Szwajcarzy pozytywnie zaskoczyli  

 

 

Każda sytuacja ma swoje plusy- dzięki słabej pogodzie dziś na stoku ludzi było jak na lekarstwo. Krzesełka jeździły praktycznie puste.

 

 

Początek dnia upłynął na eksplorowaniu lewej części mapki, czyli czerwonych tras 1, 2 i 4 przy krzesełkach Randolins i Salastrains. Trasy, mimo opadu, były przygotowane bardzo dobrze i jedynie widoczność ograniczała jazdę długim skrętem. Momentami w zasięgu wzroku nie było żadnego narciarza. Ot, typowy szczyt sezonu.

 

 

 

 

Później, korzystając z okazji, wjechałem na najwyższy dostępny punkt Corviglii- Piz Nair 3057 m.n.p.m. Tak prezentuje się kolejka linowa na szczyt:

 

 

Niestety widoki ze szczytu były dziś mocno ograniczone. A o to słynny koziołek:

 

 

Z Piz Nair zjechałem trasą nr 16 do kotła o nazwie Lej da Pesch. Narciarzy w tym rejonie było może kilkunastu.

 

 

Z kotła na szczyt Fuorcla Grischa (2964 m.n.p.m) wyciąga narciarzy 4-osobowe krzesełko wzdłuż którego wytyczono sympatyczną czerwoną trasę nr 34.

 

 

 

Następnie przyszła kolej na czarną trasę nr 18, w początkowym odcinku dość stromą (słaba widoczność dodatkowo utrudniała zjazd), a następnie jej łagodny dojazdowy odcinek. Trasę tę obsługuje- uwaga- 3-osobowe wyprzęgane krzesełko z osłonami. Nigdy wcześniej się nie spotkałem z 3- osobowym "bąbelkiem". 

 

 

 

Coraz gorsza pogoda- mocniej padający śnieg i niżej schodząca chmura- zniechęcała do dalszej jazdy. Po jednym zjeździe trasą nr 21 przy Trais Fluors, bardziej w celach turystycznych niż narciarskich zjechaliśmy trasą nr 6 do Chantarelli- pośredniej stacji słynnego wagonika szynowego- pierwszego wyciągu narciarskiego w Alpach. W środku znajduje się to:

 

 

 

Dwa poprzednie dni spędzone na Corviglii i Corvatschu udowodniły mi, że St. Moritz zasłużyło na takie miano  

Górna stacja wagonika na Corviglii została odnowiona i wygląda obecnie tak:

 

 

To nie był długi dzień na nartach. Zakończyliśmy go zjazdem trawersotrasą nr 28 do St. Moritz Bad.

 

 

Dzisiaj pogoda dała nam trochę odpocząć od intensywnej eksploracji tras. Jutro ma wrócić słońce, więc pewnie od rana atakujemy ponownie Corviglię  

Edytowane 10 Luty 2021 przez nicram

[Jeeb]

16 minut temu, nicram napisał:

Z okna

Hotelu Laudinella ?

Dzięki ale i tak się wkurzam 🙂

[Victor]

24 minuty temu, Jeeb napisał:

ale i tak się wkurzam

 Nie tylko Ty 😂 tak na pocieszenie 😉

[nicram]

11 godzin temu, Jeeb napisał:

Hotelu Laudinella ?

Dzięki ale i tak się wkurzam 🙂

Dobra robota detektywie   

[nicram]

Dzień 5- Corviglia- Top of the world

@Jeeb, @Victor- trochę was jeszcze powkurzam  

Niestety, ale znowu będę się powtarzał- mnóstwo słońca, znakomicie przygotowane trasy, mało narciarzy na stoku i brak kolejek  Tak upłynął nasz 5 dzień na nartach.

Poranek na stoku rozpoczęliśmy od kilku intensywnych zjazdów czerwonymi trasami nr 1, 2 i 4. Zwłaszcza trasa nr 4 (pucharowa) daje w kość- jest długa, porządnie nachylona, a fantastyczny sztruks zachęcał do ostrej jazdy  Trasy 1 i 2 są nieco łagodniejsze, za to dosyć kręte i urozmaicone. Jeśli ktoś potrzebuje się wyszaleć i poczuć nogi- jak najbardziej polecam. 

 

 

Następnie udaliśmy się dużą kolejką na Piz Nair, licząc na piękne widoki ze szczytu (nie to co wczoraj).

 

 

Nie zawiedliśmy się. Z Piz Nair rozciągała się dziś wspaniała panorama na Engadynę, Masyw Berniny, Corvatsch i całą okolicę  

 

 

A o to majestatyczny Piz Julier (3380 m.n.p.m.)

 

 

Dziś także nie mogło zabraknąć koziołka  

 

 

Trasa nr 16 z Piz Nair.

 

 

 Następną część dnia poświęciliśmy na kilka zjazdów trasami nr 34, 35, 18 i 17 wzdłuż krzeseł Lej da Pesch i Fuorcla Grischa.

 

 

Czarna 18.

 

 

Fantastyczna trasa nr 17 wiodąca przez Val Schlattain.

 

 

Zjechaliśmy też do samej Celeriny czerwoną 25. W końcowej części trasy ukazał się nam piękny widok na miasteczko.

 

 

Po południu jeździliśmy przy krześle Trais Fluors trasami 21, 23 i 24, które o tej porze nadal były równe i nie miały muld ani odsypów.

 

 

Koziołek i flaga, tym razem na szczycie Trais Fluors.

 

 

Świetne okazały się również trasy nr 10 i 20 przy krzesełku Glüna  

 

 

Końcówka dnia to kilka zjazdów przyjemną niebieską 5, a następnie tradycyjnie- 28 do St. Moritz Bad.

 

 

Corviglia była dziś naprawdę "top of the world" i niech to wystarczy za podsumowanie

Jutro wracamy na Corvatsch. Przed południem znowu zapowiadają słoneczko, niestety po południu ma się zachmurzyć. Jakoś to wytrzymamy    

Edytowane 11 Luty 2021 przez nicram