Waga narciarza a dobór sprzętu...

[lokiec3]

Godzinę temu, Mitek napisał:

 

 która ma "docisnąć" narty do śniegu - wiesz to mityczne "była tak twarda, że nie miałem siły jej docisnąć" - więc sytuacja wydaje się podobna jak z krzesłami z tym tylko, że narta jest postawiona pod kątem. Popraw mnie jak się mylę oczywiście bo fizyka u mnie taką sobie jest.

Tu się zgodzę  "nie mam siły jej docisnąć" powinno się zastąpić " nie jestem w stanie wygenerować siły dociskającej'" A ta jest wprost proporcjonalna do MASY i przyśpieszenia w ruchu po okręgu. A rzeczone przyśpieszenie rośnie z kwadratem prędkości liniowej a maleje wraz ze wzrostem promienia. Czyli im szybciej jesteś w stanie się poruszać w skręcie tym bardziej wyginasz nartę oraz im ciaśniejszy ( o mniejszym promieniu)  zrobisz zakręt tym bardziej wyginasz nartę. To tak w skrócie.

Pozdrawiam.

[Lexi]

17 minut temu, lokiec3 napisał:

.........rzeczone podpory nie są stałe a elastyczne a to bardzo komplikuje układ bo bardzo trudno jest określić moment równowagi sił czyli taki w którym po przyłożeniu siły narta przestanie się wyginać a podłoże ustępować pod nią

To  rola mięśni naszych nóg (wyćwiczenia ich), mówiąc obrazowo żeby działały nie jak sprężyna ale jak samochodowa kolumna McPherson równoważąc sile o której piszesz.

Czyli dążymy do tego aby kunszt jeźdźca zapanował nad fizyką. 

[lokiec3]

17 minut temu, Lexi napisał:

Czyli dążymy do tego aby kunszt jeźdźca zapanował nad fizyką. 

Całe życie to walka z fizyką. 😃 Pozdrawiam.

[Mitek]

35 minut temu, lokiec3 napisał:

Tu się zgodzę  "nie mam siły jej docisnąć" powinno się zastąpić " nie jestem w stanie wygenerować siły dociskającej'" A ta jest wprost proporcjonalna do MASY i przyśpieszenia w ruchu po okręgu. A rzeczone przyśpieszenie rośnie z kwadratem prędkości liniowej a maleje wraz ze wzrostem promienia. Czyli im szybciej jesteś w stanie się poruszać w skręcie tym bardziej wyginasz nartę oraz im ciaśniejszy ( o mniejszym promieniu)  zrobisz zakręt tym bardziej wyginasz nartę. To tak w skrócie.

Pozdrawiam.

Cześć

OK. Ale cały czas dociśnięcie polega na ugięciu narty, która zahaczona jest końcami o śnieg w taki sposób, żeby cała krawędź do śniegu przylegała. Śnieg jest miękki się poddaje do pewnego momentu (i tu są opory) ale zakładając, że jedziemy po wyidealizowanym lodzie to sytuacja nie przypomina tej z krzesłami do momentu gdy krawędź w całości oprze się o śnieg?

Pozdrowienia

[lokiec3]

25 minut temu, Mitek napisał:

Cześć ale zakładając, że jedziemy po wyidealizowanym lodzie to sytuacja nie przypomina tej z krzesłami do momentu gdy krawędź w całości oprze się o śnieg?

Pozdrowienia

No nie. Jedynie w przypadku mocnego odciążenia takiego, że narta traci całkowicie kontakt z podłożem podczas zmiany krawędzi. Czasami takie sytuacje się zdarzają. Częściej w PŚ, rzadziej w jeździe amatorskiej. Wtedy tak, przez ułamek sekundy narta jest podparta tylko na końcach. Ale taka zmiana krawędzi to dla 8 forumowej w górę myślę, że jest zarezerwowana i to też nie da się tak za każdym razem.  Jeżeli krawędź ma cały czas kontakt z podłożem to podłoże ją podpiera na całej długości. Kurcze Mitek narobiłeś mi apetytu na pewien eksperyment. Muszę pogadać z kumplem na mojej uczelni czy to jest wykonalne. Pozdrawiam.

[Lexi]

44 minuty temu, lokiec3 napisał:

Wtedy tak, przez ułamek sekundy narta jest podparta tylko na końcach. Ale taka zmiana krawędzi to dla 8 forumowej w górę myślę, że jest zarezerwowana

..jasny gwint musze se "ósemkie" wpisać w profil ..ale jestem kozak...⛷️....😁

[Spiochu]

Popatrzyłem na filmy i nawet Marcel Hirscher nie wygina nart tak bardzo jak Mitek na krzesłach.

Często też, mocniej wygina przednią część narty niż resztę.

[Mitek]

i GS

Pozdrowienia

Edytowane 8 Październik 2020 przez Mitek

[Zagronie]

Jak się zwolni, do 0,25 filmy podane przez Mitka, to wyraźnie widać, że całe to dociskanie narty to tylko prostowanie nogi zewnętrznej i jednocześnie przyginanie wewnetrznej(bez tego byłoby na niej choćby minimalne oparcie).  Obie te czynności są  jednoczesne z pochylaniem obu nóg do wnętrza skrętu. Jest to możliwe ponieważ równowaga dynamiczna  jeźdźca jest zachowana.  Skręt się zacieśnia, promień maleje(narta bardziej ugięta), szybkość po łuku rośnie.  Więc narciarz jest "podtrzymywany", by nie położyć się na stok, lub z konieczności podeprzeć nartą wewnętrzną.

Całe dociskanie narty zewnętrznej to jedynie  reakcja jej mięśni na parcie całego  ciała na nartę zewnetrzną.  Dociskanie polega więc na prostowaniu tej nogi, a nie  utrzymywaniu jej w stałym zgięciu, co jest bardziej męczące. "Herminator" był chyba jednym z pierwszych, co tak jeździł. Poprostu ją prostował(drugą przyginał) i resztę czyniła narta.  

W tym wszystkim jest ważna reakcja śniegu na nartę.  Taka reakcja, by narta  zagłębiając się,   z przesadą, na grubość krawędzi zmuszała nartę do poruszania się w tym idealnym krzywym rowku.  Bardzo dużo zależy to także od narty. Zakładając, że jeździec już ma opanowany nieźle powyższy "docisk". Jeździłem z dziesięć lat na topowej sklepówce SL Vokla.  Teraz mam Dynastara z  komórki.  Niby podobnie się uginają  pod naciskiem na wiązania, opartę dziobami o ścianę. Ale na testowym pólku, poniżej Grzebienia, czuję się dużo pewniej. Może coś tam nieco poprawiłem odnośnie nacisku(tzn. poprawiłem wyprost zewnętrznej nogi).  Ale to inna narta. 

A co do wprowadzenia mnie w maliny, jakieś dwadzieścia lat temu?  Otóż przez  kilka dziesięcioleci  opanowałem jazdę z dość mocno zgiętymi kolanami. I pewnym, króciutlim ruchem  inicjującym skręt, na "górce" obok muldy.  Zabójstwo dla prawdziwego karwingowca. Gdybym trafił wtedy na instruktora, wyszkolonego od zera  na krawędzi, to by zauważył może  ten niedostrzegalny ruch. A tak się szamotałem, czytając madrości o dociskaniu i odsyłaniu.   W sumie nieźle wyszło. Nie jestem rasowym karwingowcem, do przecinania gładkich stoków. Radzę sobie na bardzo różnych. Z racji wieku gładkie cenię obecnie bardzo (ale nie twarde).   Tu starm się być karwingowcem.  Mając  ten ideał komórkowy pod sobą, nic mi więcej nie potrzeba.  Tylko ten cholerny COVID! By jeszcze pożyć.