Znajdź zawartość

Nieco spóźniona relacja. 🙂 Na przełomie lutego i marca planowałem się wybrać na urlop skiturowo-zjazdowy gdzieś na Bałkany. Niestety plany zweryfikował brak śniegu. Wybrałem się w zamian do środkowej części Finlandii - tydzień w Kuopio i 4 dni w Savonlinnie. Była to moja pierwsza wizyta w tym kraju. Zabrałem ze sobą narty biegowe i łyżwy. Do Tallina dostałem się drogą lądową, dalej statkiem do Helsinek. Zimowy poranek obudził mnie pół godziny przed Helsinkami, ukazując skute lodem Morze Bałtyckie przez które przedzierał się prom. Dalej było już prosto - pociąg do Kuopio.

Jeżeli nie jesteście zbyt zajęci, to chętnie Was ponownie zabiorę do ośrodka narciarskiego Ruka w Finlandii, gdzie tym razem pogoda ☀️❄️ mi dopisała. Tym razem, bo byłem w Ruka dwa lata temu, kiedy to pogoda nie dopisała. Śniegu było bardzo dużo, ale widoczność kiepska. Tym razem warunki były wprost idealne, piękna pogoda, wspaniałe widoki i niesamowite "śnieżne postacie" z drzew, powstałe na skute działania mrozu i śniegu. Zróbcie sobie kawę ☕️ i zapraszam na 📺 film.

Witam, był może ktoś w Levi w Finlandii i może powiedzieć jakie są tam warunki na stokach w grudniu i mniej więcej ceny w restauracjach?

Zapraszam Was na narty do Finlandii. W tym "płaskim" kraju można pojeździć na nartach. Ośrodki narciarskie nie oferują setek kilometrów tras, ale... nie po to się tu przyjeżdża. Ruka to jeden z pięciu największych ośrodków narciarskich. Nie długi, ale urozmaicone stoki zachęcają do wypoczynku na białym. Przy trasach trafisz na przepięknie ośnieżone białe drzewa, ale także renifery.

To był wyjazd sezonu! Finlandia, to bardzo egzotyczny kierunek narciarski, to kraj w którym nigdy wcześniej nie jeździłem na nartach, to kraj w którym nigdy wcześniej nie byłem! W pierwszym odcinku mojej mini serii o Finlandii, zobaczycie jak dostałem się do pierwszego ośrodka narciarskiego Iso-Syöte, ile zajęła mi podróż, gdzie przyszło mi nocować, no i oczywiście jak wygląda narciarstwo na dalekiej północy. Zapraszam Was do małego ośrodka narciarskiego Iso-Syöte położonego w środku Finlandii, w połowie drogi między Oulu i Kuusamo!

Ruka - Kuusamo, to jeden z największych ośrodków narciarskich w Finlandii. Ale za nim zapnę narty zjazdowe, zapraszam Was na wyprawę rowerem górskim, na lunch do restauracji Rukan Kuksan, na trasy biegowe oraz do fińskiej sauny.

Hej, już po starcie Pucharu Świata w biegach narciarskich w Ruce, to podrzucę trochę wrażeń z tegorocznego, choć w zeszłym sezonie, pobytu w Ruce na biegówkach. Pomysł wymyślił się sam - dzięki liniom lotniczym Finnair i promocyjnym biletom na łączone połączenia do Finlandii. I także faktowi, że latają własnie z Gdańska (ale też z Krakowa i Warszawy). Z listy dostępnych połączeń wewnątrz FInlandii, co ciekawe obsługiwanych większymi samolotami niż to Gdańsk-Helsinki, wybrałem Rukę, jako tę najbardziej znaną narciarską miejscówkę w Polsce. Bo i Małysz, i Kowalczyk, swoje sukcesy odnosili właśnie w Ruce, która w przypadku skoków częściej nazywana jest "Kuusamo" - bo należy administracyjnie do odległego o 30 km Kuusamo. Wrażenia z pobytu - wyjątkowe, naprawdę. Zimę, śnieg, mróz uwielbiam, pewnie jak wielu z Was, więc te kilka dni w temperaturze zwykle od -20 do -30 wspominam fantastycznie. Wrażenia z wędrowania na nartach w takiej temperaturze po pustych szlakach, zupełnie odmiennych krajobrazach, z wiatrem, który potęguje odczuwanie do pewnie i -50... wspaniałe. Jednocześnie gdzieś tam też z tyłu głowy mocno działające na wyobraźnię. Jakaś niegroźna kontuzja na jednym z kilku efektownych zjazdów na którymś z odległych odcinków mogłaby oznaczać całkiem realną szansę sporych komplikacji. A ja przecież przyjechałem "tylko" pobiegać na nartach. W dodatku będąc poza wysokim fińskim sezonem naprawdę na tych najbardziej atrakcyjnych, ale oddalonych szlakach nie widywałem nikogo. Co innego wokół samej Ruki - tu, w zasięgu popularnych kawiarni, biegaczy było kilkudziesięciu każdego dnia. Rukę wybrałem także dlatego, bo posiada przyjemnie rozwiniętą sieć tras, nienakładających się wzajemnie. Dających szansę na rzeczywiście poznanie okolicy, zupełnie nieznanego klimatu. I trochę ludzi, chociaż Finowie są na tyle specyficznie, że o spontaniczne nawiązanie jakiejkolwiek relacji jest dość trudno. O wyjeździe na biegówki do Finlandii piszę sporo na blogu, zapraszam, a tutaj kilka zdjęć z relacji. W Kuusamo białe jest nawet lotnisko, z cienką nitką dojazdową na pas startowy Tak wyglądają lapońskie ulice - niczym się nie sypie, polega się na oponach, umiejętnościach i rozsądku kierowców: Na szlakach zwykle jest taka zima - absolutnie prześnieżnie: Znaki - marzyłbym, by w Polsce trzeba było takie stawiać: Mapa tras w jednej z kawiarni przy szlaku narciarskim: Kawiarnie mają fajny klimacik - gdzieś na odludziu nagle pojawia się taki domek: Dzień jest krótki, kilkugodzinny, a niebo zwykle wygląda tak: ... albo płonie ferią ognistych barw... ... a niebiesko robi się na może kilkanaście minut: Wyżej jeden z rezerwatów obok Ruki - Pyhavaara, a tu kolejny - Valtavaara i odczuwalne lodowate piekło po wyjściu na wzniesienie: Dwie najcieplejsze bielizny termiczne, goretex i kurtka puchowa Yeti - zestaw fińskiego turysty: Miejsca, widoki, przeżycia - nieporównywalne do biegania w "normalnych" warunkach! Aby oszczędzić gościom hotelowym wychodzenia na zewnątrz, budynki mają specjalne łączniki - tutaj hotel sieci Sokos w Kuusamo: Biega się oczywiście po wszystkich jeziorach w okolicy - tu jezioro naprzeciw skoczni w Ruce: ... a tu sama skocznia, a pod nią stadion narciarski: To był jeden z moich na pewno bardziej wyjątkowych wyjazdów. Mam nadzieję, że w tym roku uda się wrócić do Finlandii, choć marzy mi się zalecieć jeszcze dalej. I jeszcze mroźniej... Pozdrawiam! Szy.

Witam Planujemy (jest nas dwoje) na przełomie lutego i marca 1-2 tygodnie łapania zorzy polarnej za kołem podbiegunowym Finlandii. Może ktoś chciałby się dołączyć? Jednak nasz plan jest nietypowy. Bierzemy rakiety śnieżne (lub skitury) i lecimy do do Kolari a potem spędzamy kilka dni parku narodowym Pallas Yllas (pagórkowaty ogromny park z dużą ilością szlaków dla biegówek, jedna z lepszych na świecie lokalizacji dla obserwacji zorzy). Daleko na północ ale i daleko od morza (mniej chmurne niebo) oraz daleko od cywilizacji (brak świateł miasta – to dlatego chcemy uniknąć hoteli). Termin nadal noc polarna ale już mniejsze opady śniegu (częściej się trafia czyste niebo, bez którego zorzy nie widać). W parku teoretycznie można nocować w samoobsługowych chatkach turystycznych, ale ponieważ marzec to szczyt sezonu (wszyscy znają prognozy i mają ten sam cel), to może być ciężko o nocleg. Dlatego bierzemy namiot i najgrubsze śpiwory (nocą może być nawet do minus 20, choć częściej minus 10). Po 3-5 dniach w parku – plan jest otwarty. Możemy zwiedzać okolicę wypożyczonym autem lub publicznym transportem. Auto daje tą zaletę że co noc można wyjechać daleko poza miasta szukać zorzy. A nie ma gwarancji że będąc w parku akurat ją zobaczymy przez te kilka dni– to jest loteria. Cos o nas: Dorota 35 i Rafał 39 lat, jesteśmy ze Śląska. Wspinamy się i chodzimy po wyższych górach, ja byłem też na wyprawach polarnych ( Grenlandia, Spitsbergen, Antarktyda). Nastawiamy się na sport i zwiedzanie a nie imprezy. Nie akceptujemy w takich wyjazdach za wiele improwizacji – jest ryzyko, więc musi być plan i rozsądek. Szukamy osób o podobnym myśleniu – optymalna grupa na taki wyjazd to naszym zdaniem 4-6 osób. Szukamy chętnych z choć minimalnym doświadczeniem zimowym lub lodowcowym (minus dwadzieścia w namiocie na pustkowiu wymaga zimowego obycia) i przynajmniej średnią kondycją (to jednak będzie 5-7h dziennie na ski turach czy rakietach, z 20-30kg bagażu). Na pewno chcemy się spotkać przed wyjazdem i sprawdzić, czy nadajemy na podobnych falach. zapraszam do kontaktu pod rafal@trener.biz.pl - nie zawsze mam możliwosć sprawdzania wiadomosci na forum Pozdrawiam Rafal