Wujot

ofertaJak w tytule. Jedziemy, na razie, we dwójkę (ja i Amatorka Jazz Band) Mamy wolne miejsce w wozie. Wyjeżdżamy w środę 12.05 wieczorem (trasa Nysa-Opole-Wrocław- Monachium), czwartek na Pitztalu, nocleg pod Stubai , trzy dni na Stubai-u powrót po nartach w niedzielę. Koszty - normalnie czyli nocleg powiedzmy 3x 25-28 E, dojazd jak wyjdzie (pewnie koło 350 zł), karnety -cennik. Amatorka preferuje raczej jazdę po trasach ja dokładnie odwrotnie czyli znajdziecie ewentualnie kogoś do towarzystwa Pozdro Wiesiek

To bardzo celna uwaga. Jakoś się nad tym nie zastanawiałem a po przeczytaniu tego sobie uświadomiłem, że tak rzeczywiście było. Być może, że moja słaba ocena tej narty wynikała mocno też z tego faktu bo węższe prowadzenie w opisanych warunkach byłoby korzystniejsze... Nie napisałem poprzednio, że zdecydowanie najlepiej było na wypłaszczeniach w jeździe na wprost - ale taka zaleta to chyba żart. Zastanawiając się nad tym głębiej to chyba nie ma korzyści z narty szerokiej a mocno taliowanej. Te 20 m jest w zupełności wystarczające na ratrakowanym a w miękkim i tak stosujemy technikę równoległą i "równiejsza" deska jest lepsza. Pozdro Wiesiek

Mam całkowicie odmienne zdanie. Przedwczoraj potkałem na Stubai-u narciarza na tej narcie i zacząłem rozmowę. Narta była pożyczona na parę dni i miał już trzy dni jazdy za sobą. Był z niej zadowolony i planował zakup. Ja miałem Mantrę i buty o tej samej długości skorupy. Od słowa do słowa uzgodniliśmy wspólną jazdę i "dalsze" testy. Pojeździliśmy razem pół dnia na trasie i off piste (głównie) zamieniając się co jakiś czas. Wniosek końcowy był następujący: - mój kompan "na pewno tego Salamona już nie kupię" - mój "na pewno nigdy tej narty bym nie kupił" Opis warunków: Niewielki opad mokrego puchu. Na trasach przygotowanych rozjeżdżona breja, mokre odsypy, stare muldy. Off piste - mokry puch na wierzchu (3-4 cm), liczne twarde, wystające (nawet na 15 cm), stare dropy, miejscami przewiania, miejscami nawiane, ogólnie mokro i ciężko. Wybrałem ciekawą traskę między skałami, miejscami powyżej 45 stopni z śniegiem tracącym stabilność ale też wypłaszczenia. Off piste. Brak tyłów i zbyt ostry przód skazywały na bardzo uważną jazdę. Mój kompan przy niewielkim błędzie próbował poprawić (obrócić) przód ale już mu się wrył. Rezultat narta na dnie kociołka ze 200 m dalej. Ocena mojego kompana - salamon jest dużo gorszy od Mantry, moja - kompletna porażka. Na trasie oczywiście lepiej ale też tak sobie. Narta szła dużo głębiej niż moja Mantra a ostry dziób nie pozwalał na swobodną jazdę równoległą. Na krawędzi było najlepiej ale prawdę powiedziawszy to nie wiem czy to można byłoby zaliczyć do jazdy na krawędzi bo było miękko i pewnie pracowały też ślizgi. Żeby było jasne - na krawędzi też mi się jechało dziwnie ale nie mogłem się połapać co mi się nie widzi. Być może w porównaniu z klasyczną race-ówką w tych warunkach wyszłaby jakaś zaleta Salamona i jego "wyższość" ale "zmierzona" do freeridówki jest w moim odczuciu beznadziejna. Daję głowę, że będzie też gorsza od Grizzly i AC bo te narty znam nieźle. Jeździłem na kilkudziesięciu typach nart i ta należy do tych najgorszych. Oczywiście to moja prywatna opinia i jeśli ktoś ma inną to nawet nie zamierzam polemizować. Pozdro Wiesiek

Uzupełniłbym TBiPN Mitka następującymi obszarami a) topografia i pogoda - uważna obserwacja topografii i położenia tras narciarskich w powiązaniu z pogodą. Czyli np. rano wybieramy trasy z ekspozycją wschodnią (szybko jest słonecznie i mięknie). Po południu jeśli jest twardo to zachodnią a jak bardzo miękko - północną. Obserwujemy ruch chmur - bywa, że w dużych systemach warunki w różnych miejscach mocno się różnią. Dygresja - kiedyś jeździłem w BKK - było pochmurno ale nad Oswaldem było spore przejaśnienie. Postanowiliśmy to sprawdzić. Wystarczyło jak się okazało na cały dzień lampy - na czterech trasach. Reszta ekipy - mgła - też przez cały dzień. Czyli obserwować dookoła. - z samego rana sprawdzić, jeśli można, jeszcze przed wyborem ośrodka, pułap chmur. Jak jest niski to może poszukać ośrodka wyżej (nawet jak trzeba dojechać) a jeśli nie to przynajmniej leżącego pod warstwą chmur. W końcu lepszy Tux od jazdy w deszczu. - uwzględnić w planowaniu prognozę pogody - jeśli będzie się przejaśniać to opóźnić wyjazd przy pogarszaniu zacząć jak najwcześniej i intensywniej. Nie planować dalszych eksploracji przy silnym wietrze (mogą zamknąć granie) ani przy załamaniach pogody. - w czasie mgły jeździć w jednym miejscu, niżej (najlepiej w lesie). Warto ten czas poświęcić na ćwiczenie czucia głębokiego. b) planowanie strategiczne - różne ośrodki w różnym czasie - październik możliwa rozgrzewka na lodowcach - raczej austriackich. Nie koniecznie warto choć można przetestować narty, dopasować dokładnie buty, poćwiczyć niektóre elementy techniki. - listopad pierwsze "nielodowcowe" ośrodki narciarskie np Gurgl, Obertauern - grudzień, styczeń (bez świąt oczywiście). Duże, znane kurorty, rozbudowane systemy z wysokimi partiami i naśnieżane. Ceny są często bardzo, bardzo umiarkowane, stoki naprawdę kompletnie puste. Jest oczywiście ryzyko małej ilości śniegu i gorszej pogody. Moim zdaniem warte podjęcia - większość moich takich wczesnych wyjazdów była bardzo udana. Acha - w żadnym wypadku freeweeków z udziałem Polaków! Nie dlatego, że nie lubię naszych rodaków ale gwarantują tłok. W Francji (Szwajcarii) jeździłem w tym terminie też za cenę nieznacznie wyższą od skipassu (razem z noclegiem). Na stokach było częstokroć bezludnie. - luty-kwiecień. Spory problem z decyzją - wszędzie bardzo duży ruch, drożej. Szansa na słońce. Proponuję omijać topowe ośrodki. Może mniejsze stacje w Austrii na jakiś większy skipass. Oczywiście freeride (choć ten i w grudniu jest możliwy) - maj znów lodowce austriackie, ale także topowe ośrodki francuskie - Espace Killy, Trzy Doliny - absolutnie warto. Szansa duża na słońce, bywają opady puchu. - marzec-maj skituring w Polsce (nie jeździłem poza Polską) c) ekipa - to trochę obszerny temat ale najogólniej rzecz biorąc pełną satysfakcję będziemy mieli wtedy gdy wszyscy będą mieli podobne cele i umiejętności. I zebranie takiej ekipy jest moim zdaniem niełatwe (nie mówię tu o wyjazdach rodzinnych bo to "inna kategoria") i chyba podstawowe. Na zakończenie Mitek w tytule użył sformuowania "bezpieczne i przyjemne". O ile pierwsze słowo wszyscy rozumieją mniej więcej podobnie to drugie może dla każdego oznaczać coś innego - ja np uwielbiam bardzo mocno nadtopione czarne stoki z wielkimi muldami i totalną ciapą, kiedy inni narciarze zamiast zjazdu wybierają powrót gondolką. Za godzinę zabawy po 14.00 jestem gotów oddać 3 godziny porannego betonu. I przyjemnego narciarstwa wg własnego widzimisia życzę Wam wszystkim. Wiesiek

Niekoniecznie - narty "na początek" to byłaby klasa allmountain czyli powiedzmy 80-85 mm i długość około wzrostu. W tej klasie jest masa świetnych nart (np AC50, Grizzly, Scott Aztec). Na tych nartach bez problemu jeździ się na trasie i poza. W opisie firm mówią o 50/50 czyli uznają je za uniwersalne. Ale ponieważ wyglądasz na zdeterminowanego narciarza, który wie czego chce to zaproponowałem Ci nartę "docelową" - czyli około 100 mm pod butem długość + 10 cm (może być + 15 cm). W moim przekonaniu to jest sprzęt najbardziej uniwersalny - jeszcze dobry na standartowo ubite trasy, znakomity na odsypy, muldy, ciapę i wiosenne śniegi i dobry do puchu. Narty szersze będą lepsze na puch ale jazda na krawędzi po ubitym będzie zauważalnie gorsza. A ponieważ puch (a nie puch zleżały) to jednak rzadkość to uważam, że 100 mm jest optymalne. Być może miałbym inne zdanie gdybym ważył 100 kg (a mam podobnie jak i Ty 71kg). Trzeba sobie też powiedzieć, że nawet przy wielkiej determinacji nie zawsze znajdziesz sobie możliwość jazdy off piste - w tym roku śniegu było tak mało i był rano tak twardy, że jazda poza trasą była katorgą. Po południu słońce robiło swoje i można było jeździć na wiosennych śniegach (omijając i przeskakując kamienie) ale i tak większość dnia była na trasach. Dlatego szeroką nartę można mieć jako drugą do wyciągnięcia na puch a "nacodzień" wąską freeridówkę. Co do typów to trudniej mi się wypowiadać - o ile narty race można łatwo i "bezkosztowo" pożyczyć od wielu ludzi i wypróbować - to z freeride jest dużo gorzej i jest spory kłopot z zapoznaniem się ze sprzętem. Ja sam jeżdże na Mantrze i nie narzekam ale pewnego razu wsiadłem na Rock Stary Kneissla co opisałem tutaj: http://www.skiforum.pl/showthread.php?t=37582 więc może warto temat podrążyć. Ogólnie mogę powiedzieć żebyś nie bał się nart dłuższych, nie przejmował promieniem większym niż 20 m. Podobnie ze szerokością pod stopą - 100 mm jakoś nie przeszkadza w jeździe na krawędzi (choć ja osobiście mam wyraźny problem przy jeździe na jednej narcie na krawędzi - na slalomkach było mi dużo łatwiej). Narty tej klasy mają wiązania montowane bardziej z przodu co powoduje, że są manewrowe i dobrze wyważone. Gwarantuję, że w jednej chwili polubisz najbardziej skatowane miejsca stoków - dotąd omijane. Pozdro Wiesiek

Jak zacząć... Spróbuję trochę temat uporządkować. Można go podzielić na trzy odrębne ale zazębiające się obszary: - skituring - freeride przywyciągowe - freeride z dojściem Skituring to przemieszczanie się w poziomie i pionie po górach (zakładam, że bez elementów skialpinistycznych). Sprzęt służy więc do chodzenia i zjazdu. Ponieważ w praktyce podchodzi się np 2 godz a jedzie 10 min to sprzęt jest bardzo lekki i niewielki. Narty mają 65-70 mm pod butem długość 160-170 cm. Taliowanie ok 18 m. Przykładowe firmy to Hagan, Fischer (X-pedition, X-Treme). Do lekkich nart montuje się równie lekkie wielofunkcyjne wiązania. Umożliwiają one chodzenie i podchodzenie z wolną pietą (mają trzy "stopnie"). Do jazdy blokuje się wiązanie i jeździ w stylu alpejskim. Wiązania mogą być niezwykle małe i lekkie (niektóre Silvretty) do całkiem wytrzymałych konstrukcji. Temat wiązań na pewno nadawałby się na oddzielny wątek. Jeszcze trzeba mieć foki - zakładane do podchodzenia i buty. Te ostatnie są czymś pośrednim między klasycznym butem narciarskim a alpinistycznym. Umożliwiają podchodzenie na podeszwie, mają klamry i sznurowanie. Uwaga ze względu na wysokość rantu but skiturowy nie pasuje "wprost" w klasyczne wiązania zjazdowe i vicewersa. Można to dopasować podkładką. Wymieniony zestaw sprzętu to dopiero początek (ABC, pieps, ABS, awalung, lina, ósemka, NRC itd) a umiejętności narciarza daleko wykraczają poza samą technikę jazdy (nawigacja w terenie, wyznaczenie toru jazdy, ocena zagrożeń, samoratownictwo) Freeride przywyciągowe - Korzysta się z infrastruktury wyciągowej (lub helikoptera, ratraków) ale nie korzysta z ubitych tras. Jeździ się na szerokich, długich i solidnych nartach. Buty i wiązania normalne. Do tego - sprzęt ABC hmmm... jednak wskazany, peps takoż. Wracając do nart - w klasyfikacji firm narta freeridowa ma przeważnie od 95 mm i taliowanie koło 20 m. Wbrew pozorom to jeszcze bardzo uniwersalna narta - znakomicie nadaje się do normalnej trasowej jazdy. Szersze modele dedykowane są do jazdy w puchu - niestety w Alpach świeże opady trudno trafić. W tym roku na moje 40 dni na nartach tylko jeden dzień to był świeży opad ;-((( Czyli nartę o szerokości do 100 mm uznałbym za najoptymalniejszą w naszych warunkach. Szczególnie, że nie ważysz zbyt dużo. A długość 185 cm. Freeride z dojściem - korzysta się z wyciągów ale zakłada niewielkie podejście do miejsca zjazdu - powiedzmy do kilometra. Oznacza to bezkompromisowy zestaw do ostrej jazdy zmodyfikowany o konieczność foczenia. Można zastosować tzw. trekker (raczej nie polecany) lub wiązania Marker Duke lub Baron. Czyli solidne wiązania zjazdowe z opcją uwolnienia pięty. Mam znajomych używających też innych wiązań. Tutaj już obowiązują pełne zasady bezpieczeństwa. Jazda w zgranym, równym zespole, częstym wyposażeniem jest ABS czy Snowpulse, pieps obowiązkowy, abc to oczywistość. Jak to ugryźć??? Stopniowo i powoli. Zacząć od jazdy przytrasowej na "wąskiej" freeridówce. But też normalny - sam zorientujesz się czy wolisz but twardy (ja taki używam) czy jak wielu freeriderów będziesz wolał elastyczniejsze obuwie. Opanować technikę równoległą (to podstawa), Zacząć od spokojnej jazdy i stopniowo przyspieszać. Poznać zmienne śniegi i techniki jazdy dla nich odpowiednie. Wzmocnić mięśnie - jazda w terenie jest 10x bardziej wymagająca jak na trasie ubitej. Wyjeżdzić te swoje kilometry - w miarę bezpiecznych warunkach. Zrobić kurs lawinowy. A w między czasie szukać "swojej" ekipy - to wbrew pozorom może być najtrudniejsze. Wybrać się na "kurs" skiturowy (Samotnia - Karkonosze, Roztoka - Tatry). Czyli całkiem sporo do zrobienia! Powodzenia Wiesiek