Ranking

Mówisz, masz. Dołożyłem wszystko Brenna, Wisła, Ustroń, Istebna, osobno zrobię BB-Szczyrk.

Potwierdzone na nowej mapce nowości sezonu 2024/25 w Jasnej: Novinky zimnej sezóny Nie wszystkie, bo m.in. nie będzie jeszcze w tym sezonie brakującego odcinka niebieskiej 5-tki wokół Lukovej, ale będzie nowy objazd budynku od strony zachodniej - czerwonym wariantem nr 8 (tego numeru tras brakowało w kolejności, podobnie jak 4-ki i 9-tki). Trasa 11a zmieni oznaczenie z czerwonego na czarny (też zgodnie z zapowiedzią), a trasa 1a w Zahradkach zmieni numer na 2 (bo rzeczywiście, nie ma wiele wspólnego z górnym odcinkiem 1-ki). Na stałe będzie też ratrakowana (oczywiście w razie dobrych warunków) trasa 1b ze szczytu Chopoka, która miała też otrzymać dodatkowe ogrodzenie od zewnętrznej strony, chroniące przed przypadkowym zsunięciem się do Kotła pod Dereszami. Powstanie też nowy, króciutki, niebieski objazd dolnych odcinków tras czerwonych na południu - 36a (ze Srdiecka na Krupovą) - na razie będzie się krzyżować z talerzykiem (choć ten pewnie nie będzie już działał), który zostanie potem przeniesiony w okolice Kosodreviny i zapewni dostęp do dolnego odcinka trasy 33 w razie silnego wiatru. Dzięki temu wariantowi, początkujący nie będą już musieli zjeżdżać na sam dół południowej strony tą wąską dróżką w lesie (34), gdzie zwykle nie było śniegu. No i oczywiście wspomniane oświetlenie 10-tki w Otupnem.

Mogę zapewnić, że dojazd będzie z prawej strony patrząc od dołu (po stromszej części), będą tam prowadzone jeszcze prace polegające na przygotowaniu tego terenu. Po lewej, dokładnie jak pisaliście zajmie miejsce strefa do nauki, będzie dostawiony jeszcze drugi przenośnik taśmowy. Dokładne przewyższenie SKI Doliny Brenna to 198,5m, a długość po stoku 801,5m - zaokrąglane do pełnych wartości. Zostawiam kilka zdjęć z górnej stacji, która jest w zasadzie "skończona".

Jak wyrówna się wykres X = Y (metry) wówczas wyjdzie prawie płasko.

@Narciarz ze Śląska - szok! Patrząc na wykres można pomyśleć, że ze Zbójnickiej Kopy można zjeżdżać, a tymczasem często trzeba się ratować tuptaniem albo kijkowaniem 😁

Dane:

I Szczyrk:

Tak a propos, to pozostałe wyciągi w całych Karpatach (może z wyj. Bieszczad) też idealnie wpasowują się w taki uporządkowany schemat wg przewyższenia: najpierw jest trochę "setek" (Dębowiec, Klepki, Czarny Groń II), potem długa przerwa i kilkanaście "150-tek" (między 143, a 154m) - są jedynie 2 wyjątki między w międzyczasie po ok. 130m Przy wyższych wartościach jest podobnie. 300-tki, potem 350-tki (oba Soliska, Doliny III), "400-tki" (Szczyrk I odc., Szczyrk-gondola), 460-tki (Jaworzyna K., Czantoria), potem znowu długa przerwa i "600-tki" (Goryczkowa i II odc. Kasprowego). Tylko nieliczne "rodzynki" zaburzają tą regułę. A odnośnie tematu wątku, to być może za kilka dni będę miał dla Was dobre (oby!) wieści z Podhala. Jednak ten, kto szykuje się na wygranie forumowego zakładu (nie pamiętam kto) będzie musiał jeszcze trochę poczekać, bo z uwagi na niskie przewyższenia, nie liczyłbym tam na spełnienie warunku min. 1000m długości

Dane:

W temacie inwestycji Moje zainteresowanie wzbudza dolna stacja kanapy usytuowana nad budynkiem po lewej stronie Bijące Serce Brennej — To nazwa nowej inwestycji, której realizację w ostatnich dniach ogłosiła lokalna spółka Tomex. Na posiadanej przez niego działce do niedawna stało kilka leciwych już, drewnianych domków letniskowych, których pokoje wynajmowano miłośnikom i miłośniczkom sportów zimowych. Nowy obiekt o znacznie większej skali ma jednak odmienić najbliższą okolicę. Cały tekst przeczytacie tutaj >>>

Dolina Aosty [Wpis trochę długi, ale sporo zdjęć i trochę opisów] W drugim tygodniu października byłem tydzień (niedziela-niedziela) w Dolinie Aosty. Podobnie jak przed rokiem (wtedy tydzień wcześniej). Łącznie byliśmy w 3 osoby. Lot z Krakowa do Turynu, tam wynajem auta i cała Dolina Aosty stała otworem. Mieszkaliśmy na północnym skraju miasta Aosta (w zasadzie poza miastem). Dawało to dużo możliwości wyjazdowych na każdy dzień, codziennie byliśmy gdzie indziej. Szykowaliśmy się na wyjazd górski i taki był. Pogoda już nie tak letnia jak rok wcześniej. Prognozy przedwyjazdowe były słabe, więcej deszczu i szarości niż słońca i widoków, ale wcale tak nie było, odmieniło się na miejscu. Taki brzydki dzień z deszczem był jeden choć i tak nie od rana do wieczora. Zrealizowany plan 6 dniowy: - Wędrówka pętlą z Valle di Ollomont do Bivacco Regondi-Gavazzi i powrót. - Wstrzelenie się w okno bezopadowe i zwiedzanie miasta Aosta (najgorszy pogodowo dzień wyjazdu). - Wędrówka z La Joux za La Thuile, przez wodospady Rutor przez Rifugio Albert Deffeyes pod lodowiec Rutor i powrót. - Wędrówka z Val Veny przez ośrodek narciarski Courmayeur i powrót. - Wędrówka z Cervini do Rifugio Duca degli Abruzzi i dalej odbicie na pętle przez stoki ośrodka narciarskiego do miasteczka. - Wędrówka w Parku Narodowym Gran Paradiso do Rifugio Vittorio Emanuele II i powrót. Przylot W niedzielę 6.10 przylot do Turynu, tym razem bez aż tak spektakularnych widoków z samolotu jak rok wcześniej, powodem chmury od granicy z Italią. Ale nad Austrią coś tam było widać, kilka ośrodków narciarskich po drodze oraz całe Wysokie Taury. Dunaj się wije Hallstätter See Zell am See Wysokie Taury Nad Włochami pierzynka Lądowanie w Turynie Intensywny zapach pizzy w Aoście spowodował nagłą konsumpcje na samochodzie Dzień 1 Padło w pierwszy dzień na lokalizację "awaryjną" wędrówka pętlą z Valle di Ollomont do Bivacco Regondi-Gavazzi i powrót. Pogoda mocno niepewna na ten dzień, kotłowało sie od rana, popołudniu miało lać i faktycznie lało przez ostatnie 30minut zejścia, ale dzień ogólnie udany. Było mrocznie z przepływającymi mgłami ale również i widokowo podczas przejaśnień. Dzień 2 Pogoda pod psem. Czekanie aż przestanie lać, no i przestało około 13 godziny. Zwiedzanie miasta Aosta i przejazd do Saint-Pierre pod zamek, potem zaczęło znowu padać. Aosta Ruiny z czasów rzymskich Saint-Pierre Dzień 3 Wędrówka z La Joux za La Thuile, przez wodospady Rutor przez Rifugio Albert Deffeyes pod lodowiec Rutor i powrót. Super trasa z fajnymi widokami przez wodospady w kierunku dużego lodowca Rutor, potem powrót przez moreny lodowcowe do doliny. W tyle widoczne trasy narciarskie w ośrodku La Thuile Rifugio Albert Deffeyes i powyżej lodowiec Rutor Widoczny Bivacco Edoardo Camardella powyżej lodowca Rutor Powrót spod lodowca przez strome moreny Cyknąłem koledze fotkę gdy stał na dawnej morenie czołowej Dzień 4 Wędrówka z Val Veny przez ośrodek narciarski Courmayeur i powrót. Piękna pogoda i kolorowe widoki jesieni z białym tłem lodowców w masywie Mont Blanc. W ośrodku Courmayeur trwały prace przedsezonowe przy wyciągach narciarskich. Rano w drodze do Courmayeur wita nas Monte Bianco w świeżej bieli Val Veny Po lewej Grandes Jorasses 4208m n.p.m. po prawej Mont Chetif 2343m n.p.m. Majaczący Dente del Gigante 4013m n.p.m. Rifugio Monzino Skoro trwają przygotowywania do sezonu narciarskiego to też przeprowadziłem kilka imitacji zjazdowych ⛷️ Trwał festiwal kolorów, aż oczy bolały z powodu intensywności barw Po środku lodowiec Brenva spływający spod Mont Blanc Dolne trasy do doliny Val Veny Dzień 5 Wędrówka z Cervini do Rifugio Duca degli Abruzzi, tam ulepienie pierwszego bałwana i dalej odbicie na pętle przez stoki ośrodka narciarskiego do miasteczka. Pogoda idealna, widoki kapitalne. Udana pętla górska pod Matterhorn i przez zbocza ośrodka narciarskiego do miasteczka. Przed wyruszeniem na szlak wizyta przy spektakularnym Lago Blu gdzie w tafli jeziorka odbija się Matterhorn a raczej Monte Cervino lub Gran Becca jak mówią miejscowi. Na niektórych trasach w Cervini trwały jeszcze prace przy naśnieżaniu Widoczne schronisko poniżej ściany Matterhornu Widok na lodowcowy teren narciarski, od lewej Breithorn 4164m n.p.m., Klein Matterhorn 3883m n.p.m., Lodowiec Theodul, graniczna Testa Grigia 3458m n.p.m. i lodowiec spływający do Włoch Na trasie Ventina prowadzącej z Testa Grigia pracował ratrak. Sezon narciarski startuje 26 października Cel wędrówki Pierwszy bałwanek w sezonie zrobiony Widok na włoską ścianę Matterhornu Odbicie trawersem na pętle Dzień 6 Wędrówka w Parku Narodowym Gran Paradiso do Rifugio Vittorio Emanuele II i powrót. Podczas dojazdu do końca doliny niespodzianka, zamknięty ostatni fragment drogi 2,5 km przed ostatnim parkingiem. Powód? Świeże oberwanie się głazów na drogę... mocny widok. Pogoda na starcie bardzo dobra, dosyć pogodnie, z czasem się pochmurzyło, ale bez deszczu więc ok. Chwilę polatywał śnieg. Podczas schodzenia spod schroniska dał się spotkać król tych terenów... koziorożec. Piękny! Tak po cichu miałem nadzieję w ten dzień że uda się go spotkać, no i się udało. Jako że ja jestem koziorożec to można powiedzieć że swój spotkał swego. Demolka drogi Rifugio Vittorio Emanuele II Podczas naszego pobytu wszystkie schroniska (rifugio) były już nieczynne, ale o tym wiedzieliśmy już wcześniej. Czynne pozostawały tylko bezobsługowe schronienia całoroczne. Powrotny wylot w niedzielę 13.10 z Turynu do Krakowa. Do Doliny Aosty zawsze chętnie wrócę. Za rok na jesień może uda się zaplanować wyjazd w Dolomity, tam byłem ale tylko narciarsko zimą. Poniżej relacja z wyjazdu do Doliny Aosty z roku 2023

tylko Bormio i St. Kaśka i jeszcze Cima Piazzi-San Colombano (10 lifts and 25 km of slopes) ale tam nie byliśmy

Zapomniałem jeszcze napisać o tym, że 29 marca Marco Odermatt jeździł w Santa Caterina, ale akurat w tym dniu jeździliśmy w Bormio... Tutaj fotki:

Dzisiaj super dzień w Santa Caterina, ludzi mało, po 12 godzinie w ogóle pusto, trasy bardzo fajne, od stacji pośredniej gondoli w dół śnieg miękki, sporo na plusie w dolinie ale trasy całkiem dobrze się trzymały. Widoczki pierwsza klasa.