Nogi bolo

Dziś Mariusz wsiadł na normalny rower, a jakieś cienkie popierdółki 😃. Zaraz zabawa była lepsza!

 

 

Paula go przebiła! 
 

 

Ja też nie odpuściłem nawodnienia butów… też!

 

 

Dzień drugi - wyprawa na E-bike

No tak, kiedyś musiał nadejść ten dzień kiedy spróbuję jak to jest pojeździć w górach na rowerze elektrycznym.

@JC nie byłby sobą gdyby nie zdradził tego, że po pierwsze wybraliśmy się do Maso Corto razem, a po drugie że zbajerował mnie na rower z szeroką oponą i na dodatek wspomagany z gniazdka. 
Jak było? W sumie bardzo fajnie. Początki były trudne… bo kop od energii jest taki, że zapomniałem, że są przerzutki i trzeba je zmieniać 😃 Na płaskim rower jechał jak auto sam praktycznie… pod sporą górkę niestety stanąłem, bo jednak trzeba używać zmiany biegów - to nie automat 😃 a szkoda, bo jakby jeszcze taki e-bike miał podobną skrzynię biegów jakie są w autach… to już całkiem byłby skuterem 😉

Dostosowałem się bardzo szybko do nowego sprzętu. I szybkość pokonywania górskich szlaków jest imponująca. Pieszo trzeba by było poświęcić 2/3 dnia, a takim rowerem, wykonując masę przerw i poświęcając czas na masę zdjęć i filmów zajęło to trzy godzinki.

Dla osób bez kondycji, z kontuzją takich jak ja teraz, to jest idealne rozwiązanie. Idealny sprzęt również dla ludzi którzy nie są przyzwyczajeni do mocnych, pieszych wyryp w górach.

Minusem jest to, że mimo wszystko, na końcu doliny, gdy pojawił się śnieg a szlak zaczął się naprawdę piąć mocno w górę, to trzeba było wycieczkę zakończyć. Z buta poszlibyśmy zdecydowanie dalej.

Abstrahując i tak było super fajnie, każdy powinien spróbować. Ja z pewnością pojeżdżę jeszcze na e-bike. Kupić nigdy nie kupię takiego sprzętu, bo jednak tradycyjne zmęczenie na szosie, czy innym, normalnym rowerze bardziej mi odpowiada. 

Dobra, koniec nudzenia 😉😃 zapraszam na krótką fotorelację z tej wyprawy. 

Pogoda jak na załączonym obrazku - lekkie przebłyski błękitu na niebie. Chłodno. 
U wrót doliny przywitała nas Milka 😃

Później droga zaczęła przypominać te mazowieckie, ubite, polne - z jedną różnicą, że tu nie było płasko.

Co kilka chwil mijaliśmy knajpki z serwowanym, lokalnym jedzeniem.

Wody jest naprawdę dużo w Alpach. Co parę chwil jakiś malutki wodospad.

Sielsko, anielsko…

Potok na dnie doliny, imponujący.

Oprócz krówek były konie i dużo kóz 😃

Marboru kręcący TikToki…

Kres wyprawy…

Okoliczne szczyty:

I… dalej e-bike nie wjedzie.

Na wysokości ok 2400 m n.p.m. zwały śniegu i błota uniemożliwiły dalszą jazdę.

Po lunchu… wszystko będzie we vlogu @JC zjechaliśmy na dno doliny, i asfaltem pojechaliśmy do naszego hotelu.

Po drodze odwiedziliśmy kolejny malowniczy kościółek. Miejscowość Madonna di Senales.

No i oczywiście trochę kamiennych dróg wokół jeziorka, przy którym byliśmy w pierwszym dniu.

I cały dzień minął niewiadomo kiedy?

Na kolację, pyszne, włoskie jedzonko 😃

Nie byłbym sobą gdybym na koniec nie zaprosił Was do mojego kanału na TikToku 😃 Szukajcie „nogi bolo” 😃 z każdego dnia są migawki, co się działo.

Pozdrowienia

Mariusz, marboru 

2 godziny temu, marboru napisał:

kiedyś musiał nadejść ten dzień kiedy spróbuję jak to jest pojeździć w górach na rowerze elektrycznym.

rozumiem że zbliża się czas emeryta

W okolicy nie widzę na mapie żadnych tras rowerowych (MTB) czy jechaliście drogami serwisowymi / szlakami pieszymi / ścieżakmi? Pytam w kontekście sprawdzenia przydatności rejonu do większej eksploracji rowerowej (emerycko na e-bike'ach)

2 godziny temu, zając napisał:

e-bike'ach)

przerażające

Marboru, Twoje relacje są prawie super. Świetne foty, fajny tekst, jest fabuła.

Niestety, są w nich dwie istotne wady. Zachęcam do nadrobienia, bo bez tego nie są to takie w pełni wartościowe poradniki do powtórzenia.

A więc wady:

1. Brak zdjęć które pokazują ścieżkę, drogę, którą jechaliście. Czytelnik potrzebuje informacji o nawierzchni, nachyleniu, trudności.

2. Brak umiejscowienia w terenie, brak mapy, brak nazw geograficznych.

 

9 minut temu, MarioJ napisał:

są w nich dwie istotne wady

bo to jest blog a nie przewodnik i fajna fota laseczki nad jeziorem (ONA chyba na rowerze jechała a nie na pedelcu?)

22 minuty temu, MarioJ napisał:

Marboru, Twoje relacje są prawie super. Świetne foty, fajny tekst, jest fabuła.

Niestety, są w nich dwie istotne wady. Zachęcam do nadrobienia, bo bez tego nie są to takie w pełni wartościowe poradniki do powtórzenia.

A więc wady:

1. Brak zdjęć które pokazują ścieżkę, drogę, którą jechaliście. Czytelnik potrzebuje informacji o nawierzchni, nachyleniu, trudności.

2. Brak umiejscowienia w terenie, brak mapy, brak nazw geograficznych.

 

To będzie pewnie u @JC na vlogu, nie można się  powtarzać

39 minut temu, zając napisał:

To będzie pewnie u @JC na vlogu, nie można się  powtarzać

 

vlog to znowu narzędzie do zarabiania kasy, nie do prezentowania mapy 😉 

 

58 minut temu, Jeeb napisał:

bo to jest blog a nie przewodnik i fajna fota laseczki nad jeziorem (ONA chyba na rowerze jechała a nie na pedelcu?)

widziałem wiele blogów, które dają radę jako przewodniki 🙂

pokazać Ci ? 😁

 

good example:

https://www.skadinagrani.pl/2015/09/prisojnik-2547m-npm.html (na końcu strony jest schematyczne topo)

 

Godzinę temu, MarioJ napisał:

widziałem wiele blogów, które dają radę jako przewodniki 🙂

pokazać Ci ? 😁

 

good example:

https://www.skadinagrani.pl/2015/09/prisojnik-2547m-npm.html (na końcu strony jest schematyczne topo)

 

A dziękuję, też widziałam - korzystam czasem z pieszych, czasem z rowerowych ale tu na forum to najczęściej luźne relacje a nie typowe przewodniki i tak też traktuję wpis @marboru

Panowie 😊

@MarioJ dolina nazywa się Val di Fosse, Pfossental. Droga na początku asfaltowa, max nachylenie na tym odcinku 20%, później jak pisałem polna droga z Mazowsza… twardo, ubita, kamyki. Elegancko.

Mapa jest ogólnie dostępna na Google.  
Co do komercyjnosci bloga - robię to bez gratyfikacji. @JC z tego żyje więc warto poczekać na vloga na YT i go w tym wspierać. Wbrew pozorom to ciężka praca i milionerem z takiego zawodu się raczej nie zostanie. Kanał Jacka jest mimo wszystko bardzo niszowy.

@Jeeb lubimy się nie od dzisiaj 😃 ale do emerytury jeszcze mi daleko.

Paula ciśnienia na obiektyw nie ma, a ja zwyczajnie myślę, że fajnie ją wstawić od czasu do czasu - pierwiastek damski na forum, to rzadkość 😃

@zając trasa rowerowa w tej dolinie pokrywa się ze szlakiem pieszym. Jest szeroko i bezpiecznie. Ruch raczej znikomy. Kilku emerytów i licząc na palcach jednej ręki rowerzyści. 
Gdy się kończy asfalt na wjeździe do doliny, jest duży parking. Nie trzeba marnować energii na podjazd ebikem, można go wyjąć z roweru dopiero tam.

Dla szosowców mega wymagający odcinek asfaltowy. Wąsko - 3 metry i kilka odcinków po 20% (takie oznaczenie), na krótkich, 100 metrowych fragmentach grubo powyżej 25% na moje oko.

Zjazd na sam dół fajny, zero dziur w asfalcie.

Gdybyście mieli więcej pytań, śmiało piszcie na priv - postaram się pomóc 🙂

4 godziny temu, marboru napisał:

ale do emerytury jeszcze mi daleko.

Paula ciśnienia na obiektyw nie ma, a ja zwyczajnie myślę, że fajnie ją wstawić od czasu do czasu - pierwiastek damski na forum, to rzadkość 😃

no już nie bądź taki skromy - fajna wysportowana laska nebeska 😍
 

7 godzin temu, MarioJ napisał:

widziałem wiele blogów, które dają radę jako przewodniki 🙂

pokazać Ci ? 😁

 

good example:

https://www.skadinagrani.pl/2015/09/prisojnik-2547m-npm.html (na końcu strony jest schematyczne topo)

 

trzeba mieć niezłą wenę pisarską,

też robiłem kiedyś z żonką ten Prisojnik z oknem, ładne widoki ale technicznie całkiem łatwiutko

Zapowiedź tego, co będzie na forum jutro 😃

 

 

Ferrata Larix - malownicze C

Wyruszamy z hotelu kilkaset metrów wzdłuż strumienia i tras narciarskich. 
Przysłowiowy rzut beretem od dolnej stacji gondoli w Maso Corto.

I po kilku minutach jesteśmy na początku ferraty Larix - nie sposób nie trafić, bo jest ona poprowadzona wzdłuż strumienia i wodospadów. Widać ją z daleka. 
Jest oznaczona również drogowskazem.

Jest radość, jest wspinanie 🙂

Ferrata Larix nie ma nigdzie mapki… próbowałem znaleźć na necie i na miejscu. Bez powodzenia.
Wyceniona jest na C, a praktycznie większość wiszących mostków ma obejścia i drogi alternatywne, niekoniecznie łatwiejsze.

Miejscami jest pionowo, wymagająco i na moje oko bardziej D.

Hopla przez strumień i zaczynamy zabawę.

Jak ktoś nie chce być cały mokry, dobrze założyć wodoodporne ciuchy.

Ekwilibrystyka na mostku:

Jeden z trudniejszych fragmentów:

Wiszący mostek: 

Widoki są oszałamiające.

A popołudniu zrobiło się naprawdę ciepło.

Przepiękny wodospad:

Obejście wodospadu:

Ile jest wiszących mostków? 5, 6… plus jedna tyrolka.

Tych trudnych fragmentów w zasadzie jest trzy. Drugi z nich:

Marboru na mostku 😊

@JC walczy 💪

W górnej części ferraty sporo śniegu.

Widokowo bajka 🙂

Tu się oddycha…

I ostatnia trudna ścianka 🙂

Czas przejścia, dla wprawnego w ferratowych wspinaczkach Turysty (bez robienia zdjęć) 3 godziny.

Mega widowiskowy i fajny szlak. 
Nagroda? Sałatka z serem 🙂

Zachęcam jak zwykle do mojego Tiktoka „nogi bolo”… tam znajdziecie kilka spektakularnych ujęć 🙂 no i zjazd tyrolką. 

Pozdrawiam

Mariusz, marboru

6 godzin temu, marboru napisał:

A popołudniu zrobiło się naprawdę ciepło.

ŁOŁ 🏋️‍♀️

23 godziny temu, marboru napisał:

dolina nazywa się Val di Fosse, Pfossental. Droga na początku asfaltowa, max nachylenie na tym odcinku 20%, później jak pisałem polna droga z Mazowsza… twardo, ubita, kamyki. Elegancko.

Mapa jest ogólnie dostępna na Google.  
Co do komercyjnosci bloga - robię to bez gratyfikacji. @JC z tego żyje więc warto poczekać na vloga na YT i go w tym wspierać. Wbrew pozorom to ciężka praca i milionerem z takiego zawodu się raczej nie zostanie. Kanał Jacka jest mimo wszystko bardzo niszowy.

 

Jeśli chodzi o komercyjność vloga (wyraźnie napisałem vlog, nie blog), to chodziło mi o vlog JC. Wiem że Ty robisz to społecznie, super.

 

Uwagę o "mapię google" odbieram jako dyplomatyczne ujęcie tekstu: "odpierdol się", co niniejszym czynię. 

JC umieścił u siebie więcej konkretów geograficznych. Nie mam więcej pytań.

 

P.S. Do wszystkich. Mapa google nie jest mapą outdoor, nie ma szlaków turystycznych.

 

5 godzin temu, Jeeb napisał:

ŁOŁ 🏋️‍♀️

Janek proponuję zaczerpnąć głęboki oddech a Mariusza prosi się o nie wrzucanie fotek Paulinie od tuły….z przodu zdecydowanie było by lepiej

 

Edytowane 26 Czerwiec przez marcinn

Trekking po dolinie Van Senales 🇮🇹

Pogoda nas nie rozpieszcza. Codziennie deszcz, powyżej 2800 m śnieg. Co chwila słychać schodzące lawiny. Wody z gór spływa bardzo dużo. Wraz z nią kamienie, lawinki kamienne. Na chwilę obecną odkładamy zdobywanie Trójek, modyfikujemy plan wyjazdu w taki sposób, by było bezpiecznie ale przede wszystkim aktywnie i pięknie dla oka.

Dzisiaj poszliśmy z Maso Corto, trawersowym szlakiem w dół doliny do miejscowości Vernago. Szlak ok 12 km.

Start:

Idziemy lasem wzdłuż pastwisk i krówek.

Przyjemnie, wesoło podskakujemy na korzeniach omijając placki 😃

Po odcinku leśnym wychodzimy na cudną polanę:

Razem 🙂

Obydwoje ubrani 😃

Niezwykle malowniczy potok, a na nim klimatyczny mostek.

🙂

Widok w dół:

Kierujemy się w stronę schroniska… jego nazwa? Uwaga - szczegóły u @JC na instagramie 😁

Po drodze miejsce pamięci turysty, który zmarł w pobliżu.

Dochodzimy na miejsce naszego lunchu… pojawiają się konie i inne zwierzęta domowe.

Jesteśmy.

Tyrolsko ♥️

Jemy na słodko, po polsku? kopytka z musem jabłkowym i porzeczkowym… KS 😁

Kilka fotek, ujęć i pędzimy na drugą część szlaku.

Pniemy się w górę i dochodzimy do niezwykle widokowych miejsc.

Lago di Vernago - turkusowa perła doliny Van Senales.

Ścieżka drastycznie opada w dół i jesteśmy na końcu naszej podróży.

Trekking łatwy, przyjemny i niezwykle malowniczy.

Kończymy dzień jogą w hotelu 👍

Kolejna super przygoda 🙂

Pozdrawiam

Mariusz, marboru, na Tiktoku „nogi bolo”

Trekking pod Lazaunspitze 3313 m

Wczorajszy dzień z samego rana nie zwiastował dobrej pogody. Na wszystkich aplikacjach pogodowych miało padać od godziny 10 praktycznie do wieczora.

Po śniadaniu postanowiliśmy przejść się dolinką za hotelem na krótki spacer, w razie pojawienia się opadów, mieliśmy zawrócić.

Początek naszej wędrówki, to zaskoczenie - tuż za miejscem naszego noclegu, na pobliskiej łące, żyje rodzina świstaków, która chyba bardzo lubi pozować do zdjęć.

Widoczek w dół doliny Val Senales:

Chmury czarne ale nie pada… idziemy dalej.

Jeden lekki plecaczek z bidonami i kurtkami przeciwdeszczowymi.

Zielono, potok szumi, pusto - zero ludzi oprócz nas.

W tle wierzchołki Punta d’Oberettes ponad 3400 wysokości.

Malownicze potoki i wszechobecna woda:

Przepiękny, podobny do Matterhorna, Hasenkofel 2572 m:

Trawersujemy dolinkę i kierujemy się w stronę tras narciarskich.
Widok w dół doliny, cudowny!

Hasenkofel z innej perspektywy:

Po drodze śnieg ze śladami piasku z nad Sahary:

Powoli wyłania nam się tutejszy kolos Lazaun 3313 m:

W przybliżeniu wygląda zniewalająco!

Narciarze wysiadający z gondoli przy Lazaunhutte namiętnie w zimę robią sobie przy nim zdjęcia. Jest piękny!

Przy wspomnianym schronisku na 2427 m wchodzimy na trasę saneczkową i schodzimy do dołu.

Kończymy spacerek, który zamienia się na fajny 8 kilometrowy trekking z przewyższeniem ok 430 metrów.

Deszcz nie spadł, a prognoza odmieniła się o 180 stopni.

W hotelu okazało się, że to nie koniec przygód tego dnia.

CDN

Mariusz, marboru.

Trekking do Schroniska Similaunhutte na wysokość 3019 m
 

Pogoda diametralnie się odmieniła i po szybkim lunchu ruszamy do miejscowości Vernago skąd mamy rozpocząć podejście na nocleg, do schroniska Similaunhutte.

Wczesniej również przepakowanie plecaków, idziemy wysoko i będziemy nocować w górach.

Fajnie!

Naszą wyrypę zaczynamy w magicznie zielonym miejscu:

Jest widokowo 🙂

Pniemy się do góry - ubywa drzew, pojawia się duża ilość wody:

Szlak wije się pośród pastwisk.

Mijamy krowy, owce i świstaki - całe stada.

Po godzinie marszu pojawia się na horyzoncie śnieg i cel naszej wędrówki u góry… jeszcze go nie widać, będzie dokładnie jak dojdziemy.

Po krótkim wijącym się odcinku piargowym na końcu doliny wchodzimy w zimową scenerię:

Kije się przydają.

Paula walczy:

Jeziorko Vernago z tej perspektywy jest malutkie:

Pola śnieżne poprzecinane są odcinkami kamienistymi. Jest malowniczo.

Nie zwlekając pniemy się na górę. Dzień dobiega powoli do końca.

Na szlaku ok 6 kilometrów robimy ponad 1300 metrów w górę.

Biorąc pod uwagę poranny trekking, w nogach mamy ok 1700 m przewyższenia.

Nasz cel: Similaunhutte:

Kilka budynków i wyciąg towarowy na przełęczy granicznej z Austrią.

Wysokość 3019 m.

A za oknem schroniska tutejsza, najwyższa góra Similaun 3606 m.

Na poniższej fotce, wierzchołek szczytowy w tle, mniej więcej na środku.

Dostajemy pokój 5 osobowy i nim pójdziemy spać jemy pyszną kolację.

Smak piwa na koniec tego dnia? Bezcenny.

Pozdrawiam

Mariusz, marboru

Edytowane 28 Czerwiec przez marboru

Tam gdzie udokumentowano pierwsze morderstwo? Wysokość 3210 m ⛰️

Noc mija bardzo szybko w schronisku. Myślałem, że będą problemy z zaśnięciem i spaniem na tej wysokości, ale nic z tych rzeczy. Podobno chrapałem jak lokomotywa… inni z pokoju się nie wyspali… urok wspólnych pokoi w górskim klimacie.

Inny urok, to wspólne toalety, zimna woda i prysznice na żeton. Spokojnie kilka dni byłoby fajnie pozwiedzać kilka takich miejsc w górach. Tym bardziej, że nasze miejsce noclegowe było odnowione, a jedzenie? Super!

Śniadanie jemy o 6, pakujemy plecaki, do nich rakiety śnieżne i ruszamy na szlak.

Naszym celem jest miejsce znalezienia Ötziego, człowieka lodu - wysokość 3210 metrów.

Pogoda widać, że się przeciera.

Idziemy w dół i tym samym przechodzimy na austriacką stronę granicy.

Po utracie ok 200 metrów w pionie trawersujemy pole śnieżne i skręcamy w lewo, w stronę małej dolinki, która kończy się przełęczką - nasz cel.

Śnieg jest grząski, raz po raz zapada się pod nami - później trwa mozolne wydobywanie. Kosztuje to wiele sił i jest mokro. Paula zalicza też kilkumetrowy zjazd w dół. Trzeba bardzo uważać, bo warunki są bardzo trudne. Na szczęście nic się nie stało. Przewodnik prowadzi nas bezpieczną trasą.

Mija nieco ponad godzina i jesteśmy na miejscu.

W miejscu odnalezienia mumi naszego przodka stoi pamiątkowy obelisk. 
Swoją drogą, bardzo ciekawa historia… w roku ok 3300 p.n.e. ginie tu w wyniku postrzału od strzały, człowiek.

Ponad 5000 lat temu na wysokości 3210 m… a gorateksów nie było 😃

Druga sprawa gonili go i ubili w takich warunkach? Co tu musiało zajść i dlaczego?

Mumia do tego stopnia była idealnie zakonserwowana, że nawet z niej zdjęto kleszcze przyczepione do jego ciała.

Zdumiewające.

Ciekawe jest również to, że o Ötziego była walka pomiędzy Włochami i Austrią.

Skończyło się w sądzie, w wyniku dochodzenia i pomiarów okazało się, że mumia znajdowała się 3 metry po stronie Italii… i 🇦🇹 musieli oddać znalezisko. Z muzeum w Innsbrucku, Ötzi ostatecznie spoczął w muzeum w Bolzano.

Widoczki:

I Król okolicy Similaun 3606 m:

Z pełną panoramą:

Wracamy do schroniska bez większych przygód. Cieszymy się z rakiet śnieżnych i bawimy na śniegu.

W schronisku jemy pyszny, wczesny lunch i schodzimy na dół.

Pogoda wraźnie zmienia się na plus.

Jest pięknie 🙂

W dolinie 21 na plusie - wreszcie trochę lata.

Kończymy kolejną przygodę.

W hotelu okazuje się, że mam niewiele zdjęć z wyprawy do Ötziego a masę video. Kolejne materiały do Tiktoków na moim kanale „nogi bolo”.

Tiktoki nawet są szybciej niż niniejsza relacja, więc zapraszam do obserwowania. Z tej wyprawy będzie ich niezwykle dużo. Pewnie większość powstanie dopiero po powrocie, bo materiałów mam ogrom.

Kończę, bo czas pędzi ku kolejnej przygodzie.

Pozdrawiam z Maso Corto

Mariusz, marboru